Pacjent WSZ: Brak profesjonalizmu i poszanowania dla pacjenta. Jestem zdruzgotany całą tą sytuacją

Sławomir Oleszczak walczy z przewlekłą chorobą nowotworową trzustki. Pomocy szukał w Wojewódzkim Szpitalu Zespolonym oraz na Szpitalnym Oddziale Ratunkowym. To, co go spotkało sprawiło, że postanowił złożyć skargę m.in. do Rzecznika Praw Pacjenta. - Jestem zdruzgotany całą tą sytuację, która mnie spotkała – przyznał.
 

Elblążanin całą sytuację opisał szczegółowo, by nakreślić, jakie zachowanie spotkało go w Wojewódzkim Szpitalu Zespolonym oraz na Szpitalnym Oddziale Ratunkowym.

Czułem się poniżony

– zaznaczył.

Sławomir Oleszczak skierował pismo zarówno do Małgorzaty Twardowskiej - Koordynator ds. Praw Pacjenta w Wojewódzkim Szpitalu Zespolonym w Elblągu, jak i do Bartłomieja Chmielowiec, Rzecznika Praw Pacjenta.

 

Śmiem twierdzić, że gdyby mój stan zdrowia pogorszył się oczekując na rejestrację nikt z dyżurującego w tym dniu zespołu by mi nie pomógł. Jestem zdruzgotany całą tą sytuację

– stwierdziła Sławomir Oleszczak.

Poniżej publikujemy całą treść tego pisma, które otrzymaliśmy od elblążanina:

„W dniu 31 marca 2025 roku około godziny 8:00 stawiłem się na planowaną wizytę na Oddziale Onkologicznym z Pododdziałem Chemioterapii, Oddział Dzienny Chemioterapii w Wojewódzkim Szpitalu Zespolonym w Elblągu w związku z przewlekłą chorobą nowotworową trzustki (dodatkowe choroby współistniejące: cukrzyca typu 2, stan po zawale mięśnia sercowego). Po konsultacji wyników badań TK z lekarzem na oddziale skierowano mnie na Szpitalny Oddział Ratunkowy w celu konsultacji z lekarzem chirurgiem (cel skierowania: podejrzenie ropnia pęcherzyka żółciowego, perforacja i zapalenie pęcherzyka żółciowego – wynik z TK). Wstępna sugestia onkologa, była taka, że będzie potrzebne przeprowadzenie operacji. Po ponad godzinnym oczekiwaniu na SOR w Wojewódzkim Szpitalu Zespolonym w Elblągu przekazano mi informację, że SAM, we własnym zakresie mam udać się do Szpitala Miejskiego św. Jana Pawła II w Elblągu z powodu braku dyżuru w tym dniu chirurgów na SOR w owym szpitalu.
 

Około godziny 13:40 do Szpitala Miejskiego w Elblągu zawiozła mnie żona i tam dokonano kolejnych badań, w tym TK i RTG. Po ponad 3-godzinnym oczekiwaniu na wyniki odbyła się konsultacja z lekarzem chirurgiem, który odczytał wyniki, przekazał, że wyniki są na tyle dobre (przy mojej chorobie) i proponuje wstrzymanie się od operacji i podjęcie próby antybiotykoterapii i monitorowania na oddziale wewnętrznym. Oczekując na przyjęcie na oddział wewnętrzny zostaliśmy zaskoczeni informacją, że w związku z tym, że w Elblągu obowiązuje rejonizacja to nie kwalifikuje się do przyjęcia w tym szpitalu i mam z powrotem SAMODZIELNIE wrócić do Wojewódzkiego Szpitala Zespolonego w Elblągu, gdyż ratownik medyczny powiedział, że transport nie przysługuje pacjentom samodzielnie poruszającym się.
 

Około godziny 19:00 głodny (stan na czczo ze względu na badania), zmęczony, zdenerwowany udałem się z żoną samochodem do szpitala wojewódzkiego do rejestracji SOR. Po pobraniu numerku w rejestracji (A933) czekałem na wezwanie rejestratorki. Okienko było cały czas zamknięte, nikogo tam nie było. Na SOR w tym czasie było maksymalnie 5 innych pacjentów jednocześnie.
 

Po około 20 minutach oczekiwania, żona zapytała rejestratorki kiedy będzie wezwany numerek. Pani odpowiedziała, że „w swoim czasie, przecież pacjent siedzi i jest stabilny” i zatrzasnęła drzwi. Czekaliśmy dalej, w końcu rejestratorka poprosiła mnie do okienka, przekazałem wszystkie dokumenty. Rejestratorka nie zapoznając się z nimi przekazała je ratownikowi medycznemu obecnemu na SOR. Na zadane pytania ratownika co się dzieje odpowiedziałem, że wszystko jest napisane w dokumentacji i skierowanie na oddział jest na CITO. Usłyszałem od ratownika „co to jest cito i że ma za długi staż pracy, żeby czytać czyjeś wypociny”. Zachowanie ratownika budziło wiele wątpliwości, brak profesjonalizmu i poszanowania dla pacjenta. Kazano mi czekać dalej…
 

Następnie, przechodzący korytarzem ten sam ratownik powiedział, że czekamy dalej na konsultację lekarza chorób wewnętrznych. Czekaliśmy dalej około 40 minut w rejestracji SOR. Po kolejnej ingerencji żony, wezwano mnie w końcu do gabinetu na konsultację lekarską, gdzie po opowiedzeniu całej historii choroby lekarzowi, który przyszedł okazało się, że wezwano do konsultacji nie tego lekarza (był to lekarz chirurg onkolog, który też zdziwił się po co został tu wezwany). Poinformowałem cały obecny zespół, że tracę cierpliwość, zabieram dokumenty i udaje się do domu, informując, że złożę skargę. Poruszony personel poprosił mnie z powrotem do okienka rejestracji w celu przyjęcia na konsultację do gabinetu internisty na SOR.
 

Czekałem pod gabinetem 127A i ostatecznie konsultacja nie odbyła się. Około godziny 22:00 znowu korytarzem przechodził ten sam ratownik mówiąc, że ma moje dokumenty i zapytał się po co my tu czekamy i mamy z nim przejść na główną izbę przyjęć w celu przyjęcia na oddział wewnętrzny. Na izbie przyjęć okazało się, że ratownik przyniósł dokumentację innego pacjenta (kobiety). Poczułem bezsilność, jakbym był w ukrytej kamerze.

Po odnalezieniu mojej dokumentacji ok. 22:30 w końcu znalazłem się na oddziale, w którym przebywam do dziś. Czując się poniżony poprosiłem żonę, aby skonsultowała te wszystkie sytuacje jakie miały miejsce tego dnia z Rzecznikiem Praw Pacjenta. W rozmowie przekazano żonie, że powinienem zgłosić tą sprawę w celu wyjaśnienia (co też czynię), gdyż w Polsce nie obowiązuje żadna rejonizacja a pacjent z SOR-u na SOR powinien być przewożony jedynie transportem medycznym.

W związku z zaistniałą sytuacją, proszę o wyjaśnienie co dzieje się na elbląskich szpitalnych oddziałach ratunkowych, a w szczególności w rejestracji w Wojewódzkim Szpitalu Zespolonym w Elblągu. Śmiem twierdzić, że gdyby mój stan zdrowia pogorszył się oczekując na rejestrację nikt z dyżurującego w tym dniu zespołu by mi nie pomógł. Jestem zdruzgotany całą tą sytuacją, która mnie spotkała i wnoszę o jej natychmiastowe wyjaśnienie.

Sławomir Oleszczak”