Kocham Cię życie!

15 października, w samo  południe, sprzed Urzędu Miejskiego, jak co roku wyruszy Marsz Zdrowia organizowany przez Elbląskie Stowarzyszenie Amazonek. Honorowy patronat nad imprezą  objęli: Prezydent Miasta Elbląga Grzegorz Nowaczyk oraz Starosta Elbląski Sławomir Jezierski. Impreza zorganizowana została przy współudziale Urzędu Miejskiego w Elblągu.

Spotkaliśmy się z Alicją Tomczyk, prezesem Elbląskiego Stowarzyszenia Amazonek, by dowiedzieć się kto może wziąć udział w marszu i w jakim celu jest on organizowany.

Czemu ma służyć marsz Amazonek?

Chcemy zademonstrować, że jesteśmy zdrowe. Pomimo przejść,  które każda z nas ma za sobą, albo jest w trakcie kolejnych etapów pokonywania choroby, kochamy życie.

To chyba też dobra okazja, żeby zobaczyć, że nie jesteście osamotnione w chorobie, nie zostałyście same z tym przerażającym problemem?

Tak. Uczestnictwo zdrowych ludzi potwierdza, że mamy przyjaciół. Cieszy nas, że z roku na rok jest ich coraz więcej.

Kto może wziąć udział w marszu?

Wszyscy. Zapraszamy wszystkich Elblążan. Każdego, kto czuje, że zdrowie jest najważniejsze, kto rozumie, jak ważne w chorobie jest wsparcie, ma możliwość zademonstrowania tego przyłączając się do nas. Wszyscy będziemy demonstrować wesoło i kolorowo. Będzie z nami dużo młodzieży, przewidujemy też atrakcje, ale to niespodzianka.

Co sprawia, że młodzież chętnie uczestniczy w Waszej imprezie?

Ogłosiliśmy konkurs dla młodzieży na najlepsze hasło promujące zdrowie. Szkoły, które biorą udział w konkursie będą szły w pochodzie niosąc je na transparentach. Od lat też współpracujemy z Zespołem Szkół Technicznych przy ul. Grottgera. Oni nam pomagają w organizacji marszu, pompują balony, roznoszą zaproszenia, rozdają ulotki. Robią to w ramach ogólnopolskiej  inicjatywy „Mam haka na raka”.

Czy w marszu chodzi wyłącznie o pokazanie problemu, jakim jest rak piersi czy ma również aspekt edukacyjny?

Rozdajemy ulotki o samobadaniu piersi, o raku szyjki macicy. Zakładamy, że trafi to do kobiet, ale nie tylko do nich. Dobrze, gdy trafi do całych rodzin, bo wiadomo, że jak kobieta choruje, to cierpi cała rodzina. Głównym założeniem jest jednak przypominanie o zdrowym trybie życia.

Marsz przejdzie ulicami Grota Roweckiego, 12 Lutego i Teatralną, a zakończy na Placu Jagiellończyka. Czy przewidziane są jakieś atrakcje przed rozejściem się uczestników marszu?

Jak zwykle marsz uatrakcyjni orkiestra wojskowa, która co roku idzie z nami. Młodzież też  przygotowuje niespodziankę. W Światowidzie będzie stoisko z artykułami dla Amazonek.

Dużo Amazonek jest w Elblągu?

Członków Stowarzyszenia jest około setki, natomiast Amazonek w Elblągu jest dużo więcej. Większość nie chce się ujawniać . Może nie chcą przeżywać tego z nami, a może po prostu się wstydzą. Często też nie wiedzą, ze mogą liczyć na nasze wsparcie. A my chcemy podzielić się z nimi naszymi doświadczeniami, pokazać jak mogą poprawić jakość swego życia.

Marsz odbywa się raz w roku. Jak na co dzień, osoby zainteresowane z różnych powodów problemem raka piersi, mogą się z Wami skontaktować i czy w ogóle mogą?

Oczywiście. Tu (Stowarzyszenie mieści się przy ulicy Stefczyka – przyp. red.) mamy dyżury, są telefony pod które można zadzwonić. Będziemy  podawać je również w ulotkach podczas marszu. Panie, które są zainteresowane bezpośrednim kontaktem z nami lub chcą porozmawiać o swojej chorobie, o przeżyciach, dowiedzieć się co robić, jak się w tym wszystkim znaleźć, mogą się z nami kontaktować. Takie spotkania odbywają się bardzo często. Albo w naszej siedzibie, albo w domach, albo w szpitalu. Tę działalność chcemy rozbudować jeszcze bardziej. Chcemy, aby do każdej kobiety, która staje się Amazonką, dotrzeć tuż po operacji i ją wesprzeć.

Rozmawiacie i wspieracie tylko Amazonki?

Najczęściej przychodzą do nas kobiety, ale również rodziny. Powrót do zdrowia to ich wspólna praca. Im większe jest zrozumienie i zaangażowanie rodziny, tym kobieta szybciej wraca do zdrowia, odzyskuje radość życia.

Diagnoza „rak” jest zawsze przerażająca. Mastektomia nie gwarantuje wyleczenia. Jak można podnieść na duchu okaleczoną fizycznie i psychicznie kobietę?

Choć rzadko się o tym mówi głośno, po głowie zawsze chodzi myśl „jak długo będę jeszcze żyła?”. Mając za sobą te myśli i  doświadczenia mówimy o sobie. Ja jestem 24 lata po operacji. Pokazujemy, że diagnoza i operacja, to nie jest „klatka stop”, tylko dalej jest normalne życie.

Zajmujecie się również profilaktyką.

Jak tylko jest taka możliwość to spotykamy się z każdym, kto nas poprosi. Uświadamiamy, jak ważne jest comiesięczne samobadanie. Największa wykrywalność zmiany we wczesnym stadium jest wtedy, gdy kobieta regularnie sama bada sobie piersi. Kobieta miesiączkująca powinna robić to po miesiączce, a kobiety po menopauzie powinny wyznaczyć sobie taki dzień w miesiącu. Nie bójmy się badania i nie bójmy się wykrytych zmian. Musimy  pamiętać , że nie każdy nowotwór jest złośliwy, a szybka diagnoza i leczenie daje większą szansę na wyleczenie.