PKP pozyskało kolejnych najemców na lokale na Elbląskim Dworcu Kolejowym

Od 30 grudnia 2011 zmodernizowany Elbląski Dworzec Kolejowy świeci nowym blaskiem. Budynek został całkowicie zmodernizowany kosztem ponad 5,5 mln złotych, a środki na jego rewitalizację pochodziły z PKP SA oraz budżetu państwa. W samym budynku działają na parterze cztery kasy, salonik prasowy firmy Kolporter, sklep rowerowy i hostel na I piętrze dworcowego obiektu.

I na tym należałoby skończyć wyliczankę, gdyż właśnie mija pół roku od kiedy budynek dworca zyskał nowy blask i od momentu oddania zakończonej inwestycji Spółka Polskich Kolei Państwowych miała nadzieję, że oprócz mieszkańców i tłumnie zbierających się podróżnych, dworzec przyciągnie również nowych najemców. Tymczasem, piętrowy budynek dworca można, śmiało powiedzieć, ciągle świeci pustkami.

Jak dowiadywaliśmy się na początku kwietnia br. się od zespołu prasowego spółki PKP S.A na parterze docelowo miały powstać jeszcze: dwa saloniki, w tym jeden typu convenience (niewielki salonik z najbardziej potrzebnymi artykułami i prasą) oraz gastronomia - wszystkie firmy HDS, właściciela saloników "Relay" i "Inmedio".

I istotnie, te dwa punkty handlowe są właśnie w trakcie remontu. Jeśli jednak ktoś myśli, że pawilon handlowy szumnie nazwany przez zespół prasowy PKP, u których zasięgaliśmy powyższych informacji, gastronomią, sromotnie się myli. – Podróżuję pomiędzy Elblągiem a Gdynią praktycznie co drugi dzień. – mówi pan Zdzisław. – Od kilkunastu dni z ciekawością obserwuję przygotowania do otwarcia kolejnych punktów na dworcu. Podpytywałem panów, którzy teraz już zajmują się dowożeniem towaru do obydwu sklepów i dowiedziałem się, że obydwa punkty to saloniki prasowe. – mówi mężczyzna. A słowa mężczyzny potwierdzają robotnicy, uwijający się, jak w ukropie przy przygotowywaniu dwóch obiektów handlowych.

Wprawdzie w jednym z przygotowywanych do oddania punktów – 1 Minute, który w swojej ofercie zawiera sprzedaż prasy, jak i artykułów spożywczych, pieczywa, owoców i soków, a także uzupełniony jest o sprzedaż ciepłych przekąsek i gorących napojów, to trudno tu jednak mówić o gastronomii z prawdziwego zdarzenia. – A dworzec musi mieć swoje miejsce, gdzie przyjezdni, czy oczekujący na pociąg turyści będą mieli gdzie usiąść, by w barze z prawdziwego zdarzenia, przy stoliku wypić spokojnie kawę, czy zjeść ciepły posiłek w przystępnej cenie. - mówi pani Maria Bojarska.

Drugi z rzeczonych punktów handlowych, to kolejny salonik prasowy, uzupełnieniowy o ofertę niewielkich artykułów spożywczych, głównie słodyczy i napojów. Najprawdopodobniej Relay, o czym świadczyć mogą charakterystyczne czerwone półki i stojaki przygotowane na wykład prasy. – Prasa swoją drogą, ale pragnę wyrazić swoje niezadowolenie brakiem chociaż małej gastronomii. – mówi pan Bogdan, oczekujący pociągu z Olsztyna. – Owszem, w poczekalni są ławki, jest nawet duży telewizor, na którym obejrzeć można najnowsze informacje, tylko po co? Ludzie jak mrówki ściśnięte, mają siedzieć tu, pić kawę z papierowego kubka i zagryzać hot-dogiem? – pyta mężczyzna. – W otoczeniu oczywiście salonów prasowych i telebimu bombardującego nas ciągłymi informacjami. Żeby było jeszcze o czym posłuchać. – z rezygnacją macha ręką starszy pan. – Ale może ja się nie znam. Może to ta nowoczesność, o której się teraz tak dużo słyszy?

Nowoczesność owszem, widać. Czegoś chyba jednak zabrakło na elbląskim dworcu. Bo niby jest piękny, odnowiony, kolorowy wewnątrz i schludny na zewnątrz budynek, działające kasy i śmigający jeden za drugim podróżni. Ale elblążanie zwracają uwagę także na rażące braki, jakie znajdują się na dworcu. – Bo co to za dworzec, skoro nie ma czytelnej dla wszystkich informacji o ruchu pociągów?. – pyta zirytowany 29-letni Błażej Sekulski. - Wisi jakaś tabela nikłego formatu, zadrukowana małymi literami, z tajemniczymi danymi, których człowiek ze słabszym wzrokiem nie ma szans przeczytać. - mówi mężczyzna. - W dzisiejszej dobie techniki, tablica cyfrowa, wisząca w centralnej części budynku dworca, widoczna dla wszystkich, to żadne koszta. Jak to nazwać? - pyta -  Chyba tylko pogardą dla pasażerów.

- Zmodernizowano budynek dworca, ale same perony pozostawiają wiele do życzenia. – mówi pani Bożena, która do Elbląga do pracy dojeżdża ze Starego Pola. – Na peronach nie uświadczy pani żadnych tablic informacyjnych z rozkładem jazdy pociągów. – mówi kobieta – Gdybym chciała sprawdzić jakieś inne połączenie, to musiałabym biec do budynku dworca. Dlatego zabezpieczyłam się na taką ewentualność. Po prostu spisałam sobie cały rozkład jazdy. – mówi zrezygnowana kobieta.

- Proszę spojrzeć na zegar na peronie. – dodaje 62-letni pan Zygmunt. – Nawet godzina nie ta, co trzeba, spóźniona o całe 5 minut. – pokazuje mężczyzna. – Eh, czasy.. – mówi pan Zygmunt i kręci głową.

Elblążanie wyrażają także swoje niezadowolenie z powstających na dworcu kolejnych salonów prasowych. – To kpina w biały dzień. – krótko podsumowuje Agata Leszczyńska. - Może PKP powinno poszukać bardziej prestiżowych najemców, chyba spółka widzi, że dzierżawi na tym i tak niewielkim dworcu kolejny salon z prasą. – denerwuje się kobieta. – Tylko po co? Mam się cieszyć z tego, że będziemy chyba najbardziej wyedukowaną lokalną społecznością w Polsce? – pyta kobieta.  - Bo chyba tak to trzeba nazwać, gdyż każdy kto wysiądzie z pociągu, zamiast baru, w którym można odpocząć i coś zjeść, zamiast bankomatu, apteki, czy informacji turystycznej, która powinna znaleźć się tu, na dworcu, a nie pokrywać się kurzem i pajęczyną w Bramie Targowej, co najwyżej może liczyć na to, że podejdzie do niego gazeciarz i zaproponuje popołudniówkę. – wylicza zirytowana pani Agata. – Czy to o to chodziło?

Zapewne nie. I pewnie pozostałe lokale świecą pustkami ze względu na wysoką kaucję, która, jeszcze w kwietniu br., wynosiła trzykrotność czynszu. O tym informowała nas wtedy Barbara Leszczyńska z zespołu prasowego PKP S.A. Nie przeszkodziło to jednak salonikom prasowym, wyrosnąć, jak grzybom po deszczu, na elbląskim dworcu.