Poniedziałek, 23.12.2024, Imieniny: Dagna, Wiktoria, Slawomir
Nie masz konta?
Zarejestruj się »
Ta mała, bezbronna kotka trafiła do schroniska mając zaledwie 3 miesiące. Już wtedy los jej nie oszczędzał – lewa... »
Copyright © 2004-2024 Elbląski Dziennik Internetowy. Wszystkie prawa zastrzeżone.
Akt 6. Paradoksem jest to, że mimo, iż żądają tolerancji i zrozumienia dla siebie, sami nie są tolerancyjni dla innych chociażby katolików w sposób okrutny i obsceniczny atakując chrześcijańskie symbole religijne czy hejtując i usiłując przeforsować całkowicie odmienny model rodziny i rodzicielstwa, skrajnie niebezpieczny dla uniwersalnych wartości. Tego bagatelizować nie można, albowiem ustępując nawet w drobnej sprawie tworzy się pole do kolejnych ustępstw, co będzie pociągało poważne konsekwencje dla całego społeczeństwa.
Akt 7. Co do ataku na tradycyjną formę małżeństwa i rodzicielstwa - trzeba twardo powiedzieć non possumus. Są to instytucje chroniące przetrwanie społeczeństwa i narodu nadrzędną następowalność pokoleń i zachowanie tożsamości. Zrównanie z nimi w prawach bezowocnego jednopłciowego konkubinatu czy innej formy związku oznacza po prostu rozsadzenie całego społecznego porządku, wywiedzionego jeszcze z prawa rzymskiego. Na szczęście w przeciwieństwie do "postępowego" Zachodu odreagowującego nieudane szaleństwa wiktorianizmu i purytanizmu oraz wojen religijnych, my Polacy zawsze mieliśmy do spraw obyczajowych zdrowe podejście i racjonalny stosunek - teraz też nie dajmy się zwariować, choćby za LGBT+ stała cała postępowa Europa.
Akt 8. Poza tym według mnie ta nakręcona spirala nienawiści nie sprzyja także samemu środowisku homoseksualistów, które chciałoby przekazać ogółowi społeczeństwa jedynie to, że są takimi samymi ludźmi jak inni, równie wartościowymi, równie godnymi zaufania i mogącymi być tak samo jak heteroseksualiści pracownikami, przedsiębiorcami, szefami, którym można tak samo ufać. Tymczasem cały ruch LGBT+ i walka z homofobią idzie w dokładnie przeciwnym kierunku.
Akt 9. Nachalne epatowanie swą odmiennością i prowokowanie, wszechobecna obscena, parodiowanie strojów liturgicznych i ceremonii religijnych czy nawet sparafrazowanie na transparencie sławnego patriotycznego cytatu Romana Dmowskiego "jestem pedałem i mam pedalskie obowiązki" daje jasny sygnał, że środowiska LGBT+ nie chcą poważnej dyskusji, wolą organizować parady równości, które zamieniają się w parady wyższości, na których prezentują dumę z faktu bycia dziwadłami, i czując się lepszymi od normalnych ludzi. Rozzuchwalają się oni w niszczeniu tradycyjnych wartości, kpiąc z nich, chcą by podziwiać ich rzekomą odwagę, w przeciwnym wypadku grożąc sankcjami postępowej Europy.
Akt 9 cd. Warto dodać, że właśnie ta postępowa, otwarta, rzekomo tolerancyjna (ale tylko dla odmienności) zachodnia Europa ma dzisiaj olbrzymi problem z tożsamością. I nie chodzi tu wcale o homoseksualistów ani o ich "równouprawnienie". Tu chodzi o pogardę dla uniwersalnych wartości, co jest skutkiem właśnie triumfu w tych krajach ideologii LGBT+.
Akt 10. Warto też zwrócić uwagę na postulaty tego środowiska, które gdy je przeanalizować okazują się jedynie pustymi hasłami. Według ich propagandy, walczą o stan enigmatycznie zwany "równouprawnieniem". Ruch LGBT+ sporządził pulę skarg oraz zażaleń. Postulują dla przykładu zakaz "dyskryminacji" w zakładach pracy – co nie jest prawdą, bo prawo pracy zabrania dyskryminacji ze względu na "orientację seksualną". Za sytuacje naturalne należy uznać sytuacje, gdy ktoś nie chce by w jego sklepie pracowała osoba o odmiennych poglądach, to ma prawo jej nie zatrudniać.
Akt 11. Innym postulatem jest możliwość dziedziczenia po homoseksualnym partnerze – kolejny wyssany z palca problem, bowiem zapis w testamencie jest całkowicie wystarczający do przekazania majątku wyłącznie partnerowi. Podobnie jest też z wzięciem kredytu – prawo nie zabrania bowiem komukolwiek zaciągania wspólnego kredytu. LGBT+ skarży się też, że nie mogą się nawzajem odwiedzać w szpitalach. To kolejna nieprawda, bo każda dorosła osoba może upoważnić inną dorosłą osobę do uzyskiwania informacji o jego stanie zdrowia. Można by tak wyliczać wiele takich przykładów.
Akt 12. Trzeba jednak zauważyć, że między bzdurnymi postulatami środowisk LGBT+ prześlizgują się postulaty czysto socjalistyczne. Przykładem jest walka o prawo do zasiłku opiekuńczego z tytułu opieki nad chorym partnerem i prawa do zwolnienia lekarskiego na czas choroby partnera, jak również rozliczanie się z podatku dochodowego na zasadach przewidzianych dla małżeństw. Chcą zatem w swej roszczeniowej postawie zwiększać redystrybucję dóbr na swoją korzyść.
Akt 13. Najbardziej niebezpiecznym z postulatów LGBT+ jest jednak zrównanie tradycyjnego modelu rodziny i doprowadzenie nie tylko do legalizacji "małżeństw homoseksualnych" ale również adopcji dzieci. Co do samych "związków partnerskich" czy nawet tych pseudomałżeństw, problemem jest nie tylko zniesmaczenie, ale przede wszystkim brak niezbędności istnienia prokreacji. Jest to tylko wytrych umożliwiający parom homoseksualnym adopcję dzieci, co jest skandaliczne i niedopuszczalne.
Akt 14. Wszelkie debaty nad tym pomysłem winny być uznawane za groźne i z zasady odrzucane. Trzeba podkreślić, iż "wychowywanie" dzieci przez osoby homoseksualne może mieć katastrofalny wpływ na ich psychikę, powodując często rozchwianie emocjonalne i tożsamościowe. Wszelkie bowiem społeczne wzorce zachowań zależą od okoliczności wychowania młodego człowieka, o czym mogę jako nauczyciel zaświadczyć. W mojej opinii nie trzeba się bać konsekwencji głoszenia uniwersalnych, tradycyjnych wartości. Jest to nasz obowiązek, tym bardziej, że ekspansja LGBT+ wyszła już daleko poza zdrowy rozsądek.