Zawiódł, czy zabrakło czasu? Elbląg 1,5 roku po prezydenturze Jerzego Wilka (felieton)

Likwidacja straży miejskiej, obniżka czynszów w mieszkaniach komunalnych i cen biletów komunikacji miejskiej, zredukowanie Strefy Płatnego Parkowania i ograniczenie liczby miejsc płatnych szczególnie w obrębie Starego Miasta, przyspieszenie prac zmierzających do budowy wiaduktu na Zatorzu, opracowanie dynamicznego systemu promocji i rozwoju szkolnictwa zawodowego, wprowadzenie Karty Dużej Rodziny, sprzedaż działek pod budownictwo jednorodzinne dla elbląskich rodzin na Modrzewinie oraz dla przedsiębiorców na preferencyjnych warunkach, nowe miejsca pracy, inwestorzy, dynamiczny rozwój miasta... Z wieloma obietnicami i bogatym programem szedł 1,5 roku temu do zwycięstwa w wyborach prezydenckich Jerzy Wilk. Po kilkunastu miesiącach zakończonej już kadencji prezydenta, warto zastanowić się, które z nich zostały chociaż w części zrealizowane?

Za nami wybory samorządowe 2014 i zmiana włodarza miasta. Stanowisko Jerzego Wilka przez najbliższe cztery lata będzie zajmował Witold Wróblewski. To nie jest wymarzony scenariusz dla Jerzego Wilka. Po referendum odwołującym Grzegorza Nowaczyka i Radę Miasta Elbląg, swój program wyborczy Wilk stworzył w oparciu o pracę nie na kilkanaście miesięcy, ale na 5 lat. Polityk bowiem nie ukrywał, że interesuje go prezydentura na kolejną kadencję.

Stąd wiele założeń i obietnic, które znalazły się w programie Jerzego Wilka już w zeszłym roku. Na potrzeby wyborów samorządowych 2014 program został jeszcze dodatkowo rozbudowany. Co udało się prezydentowi Wilkowi zrealizować przez te kilkanaście miesięcy? I w jakim stanie pozostawia miasto swojemu następcy?

Przede wszystkim do zeszłorocznych wyborów Jerzy Wilk szedł z obietnicą trzech podstawowych spraw, które w owym czasie były przysłowiową solą w oku elblążan: obniżką czynszów w mieszkaniach komunalnych i biletów komunikacji miejskiej, a także likwidacją straży miejskiej, czule nazywanych przez gro elblążan "miejskimi szkodnikami". Z dwóch pierwszych obietnic prezydent wywiązał się, dopilnował też zakończenie bez kolejnych opóźnień dwóch największych inwestycji w mieście - przebudowy dróg wojewódzkich nr 503 i 504. Nie wyszło jedynie ze strażą miejską. Negatywna opinia Komendanta elbląskiej policji ws. likwidacji tej jednostki, podobnie Komendanta Wojewódzkiego oraz decyzja radnych podczas głosowania sprawiła, że straż zamiast likwidować postanowiono gruntownie zreformować.

W swoim programie wyborczym Jerzy Wilk poświęcił także dużo miejsca uruchomieniu w Elblągu tzw. Karty Dużej Rodziny, nad wdrożeniem której już wcześniej pracowała cała Rada Miejska i tak naprawdę radni wszystkich opcji politycznych zasiadających w RM w kadencji 2010-2014. Prezydent nie zapomniał także o elbląskiej oświacie - tu wymienimy przede wszystkim plany rozwoju szkolnictwa zawodowego w mieście i dostosowanie go do potrzeb naszego rynku pracy. I rzeczywiście, przez te kilkanaście miesięcy nastąpił dynamiczny rozwój modelu opartego na fabryce Meble Wójcik, gdzie istnieje ścisła współpraca ze szkołą kształcącą stolarzy. Ponadto nadal świetnie funkcjonują klasy mundurowe w różnych szkołach ponadgimnazjalnych. Jednak warto przypomnieć, że model, o którym wspominamy wyżej został wprowadzony jeszcze za poprzedniej ekipy; przez kilkanaście miesięcy pracy Jerzego Wilka nie zbudowano zapowiadanego systemu promocji szkolnictwa zawodowego, za to intensywnie promowano i rozwijano  ten, który istniał wcześniej. Być może jednak Jerzy Wilk miał swój plan rozwoju nowych form oświaty w Elblągu - o tym bardzo szeroko mówił jego nowy program, wyborcy jednak zadecydowali, że nie zostanie on wdrożony w życie.

Za prezydentury Jerzego Wilka postępowało także wolne "odmrożenie" Modrzewiny i tamtejszej strefy inwestycyjnej. Niewątpliwym sukcesem jest uruchomienie na tym obszarze pierwszego samodzielnego podmiotu, który "wykluł się" niejako z Elbląskiego Parku Technologicznego  - hali produkcyjnej firmy Acoustics, w której ruszyła produkcja tłumików dla morskiego przemysłu wydobywczego, dzięki czemu powstały nowe miejsca pracy. Zaś na ulicy Żuławskiej buduje się kolejna hala firmy Wójcik, w której pracę ma znaleźć ok. 250 osób. W tym miejscy warto jednak wspomnieć o dwóch rzeczach: po pierwsze o planach uruchomienia nowych podmiotów w mieście mówiło się nie od dziś, po drugie efekt "boomu" nowych inwestorów w mieście warto w tym miejscu skonfrontować z ofertami pracy dostępnymi na tablicy ogłoszeń elbląskiego Powiatowego Urzędu Pracy, a także z oficjalną liczbą osób zarejestrowanych jako bezrobotni w mieście. W tej kwestii nie ma na razie postępu - ba następuje nawet regres.

Kij ma dwa końce?

Niewątpliwym plusem prezydenta Wilka była także otwartość i zapał, z jakim przez prawie cały rok brał udział w cyklicznych spotkaniach z elblążanami z różnych dzielnic miasta. Spotkaniach często  szalenie trudnych, bo nierzadko dotykających problemów społecznych, a nawet - prywatnych. Jednak kilkanaście spotkań z elblążanami i słuchanie o trudnościach, z jakimi borykają się na dzielnicach, nie przyniosła szeregu ich rozwiązań. To prawda, w mieście pojawiło się o wiele więcej koszy na śmieci, czy ławek do rekreacyjnego odpoczynku, w niektórych rejonach miasta unormowano sygnalizację świetlną z korzyścią tak dla pieszych, jak i kierowców. Część chodników czy dróg miejskich, które wymagały cząstkowych remontów z małym nakładem finansowym, zostało wyremontowanych, a urzędnicy dbali, by każde pytanie zostało zapisane i trafiło do rozpoznania odpowiedniej komórki Urzędu Miejskiego; mieszkańcy dostawali także pisemne odpowiedzi na swoje zapytania.

Ale główne problemy pozostały: o ile to w elbląskim Śródmieściu skupia się główne życie miasta, a Zawada czy Jar są dobrze administrowane przez spółdzielnie mieszkaniowe, o tyle prezydentowi nie udało się rozwiązać problemu pozostałych wielkich dzielnic Elbląga: Zatorza i Zawodzia. Elblążanie nadal borykają się tam z problemem uciążliwego złomowca, brakiem miejsc postojowych, czy tragicznymi rozwiązaniami drogowymi. Tworzony za prezydentury Jerzego Wilka budżet miasta na przyszły rok nie wskazuje na zabezpieczenie jakiejkolwiek kwoty pieniędzy na budowę wiaduktu bądź tunelu, który miałaby skomunikować Zatorze ze Śródmieściem. Także Zakanale pozostaje jednym z najbardziej zaniedbanych i zanieczyszczonych terenów w Elblągu. Nadal pod wielkim znakiem zapytania stoi plan rewitalizacji elbląskiej Wyspy Spichrzów, który mógłby być pierwszym krokiem do odczarowania złego uroku, jaki ciąży na tym - niewątpliwie skrzywdzonym grzechem zapomnienia Miasta - skrawku Elbląga.

Także stan finansów miasta nie napawa optymizmem. W ciągu piętnastomiesięcznej prezydentury dług Elbląga wzrósł o kolejne miliony. Podobnie jak i jego poprzednicy Jerzy Wilk nie uniknął wydania zgody na ponowne wyemitowanie obligacji komunalnych - tak na rok bieżący (40 mln zł) jak i przyszły (29 mln zł). Prognozowany dług na koniec 2015 roku wyniesie nas już 365 mln zł.

Nie pokusimy się o podsumowanie, czy to właśnie wyborcze obietnice - lub brak ich realizowania - a także ostatnie posunięcia Jerzego Wilka przyczyniły się do wyborczej porażki prezydenta. Bowiem każdy z nas ma na tę sprawę swój własny pogląd. I każdy z nas wie najlepiej, czy dziś żyje mu się łatwiej, niż dwa lata temu?

Natomiast jedno jest pewne: politykiem dziś nie jest łatwo być. Nie każdy bowiem chce pamiętać o tym, że często wiel­ka polityka to tyl­ko zręczność, a przede wszystkim - zdro­wy rozsądek zastosowany do wiel­kich rzeczy. Elbląg mógłby tu służyć za przykład: z poligonem swoich problemów czeka tylko na zmyślnego stratega.

Odchodzącemu prezydentowi Jerzemu Wilkowi dziękujemy za 1,5 roku współpracy, jednocześnie życząc owocnej pracy w nowej Radzie Miasta.