Jubileusz to okazja do radości i świętowania. W piątek (5 grudnia) w murach Teatru im, Aleksandra Sewruka obchodzono piętnastolecia Elbląskiej Sceny Literackiej oraz pięciolecie Alternatywnego Elbląskiego Klubu Literackiego. Podwójne, literackie urodziny ludzi natchnionych słowem poetyckim. Co to jest Elbląska Scena Literacka? Kogo zrzesza? O tym wszystkim rozmawiamy z Dominiką Lewicką-Klucznik, prezes Alternatywnego Elbląskiego Klubu Literackiego.
- Czym jest Elbląska Scena Literacka?
- To prezentacja twórców literackich i około literackich z całej Polski i nie tylko. Przez te 15 lat pojawiło się na Scenie wielu poetów, prozaików, grup teatralnych, wykonawców piosenki literackiej, którzy w różny sposób i różnymi siłami, prezentowali swoją ambitną twórczość, daleką od pop-klultury. Nie wszystkie spotkania odbywały się w gościnnych murach Teatru im. Aleksandra Sewruka; były i inne miejsca, w których Scena kwitła. I w sumie to dobrze, bo 15 lat to szmat czasu i kilkaset osób, którzy byli jej bohaterami.
Niezwykle ważne dla Sceny jest także to, że ma swoich odbiorców - publiczność, słuchaczy, bo to stanowi wielką mobilizację dla twórców słowa pisanego. Dostajemy więc listy odludzi z całej Polski, którzy pytają, w jaki sposób można u nas, na deskach Elbląskiej Sceny Literackiej, wystąpić. To dla nas wielka nobilitacja.
- Scena jest otwarta na każdego?
- Tak - chyba, że ogranicza nas to, że Scena jest realizowana z projektu i osoba musi być z Elbląga lub musi być związana z Elblągiem. Ale zależy nam również na tym, żeby Scena była na bardzo wysokim poziomie, w związku z tym dość mocno patrzymy, czy taka osoba na scenie sobie poradzi i co zaprezentuje.
- Scena zrzesza ludzi pióra - i amatorów i takich, którzy odnieśli już pierwsze sukcesy na polu literackim. Ale w obu przypadkach nie jest chyba łatwo stanąć przed gronem krytyków i wymagającą publicznością, by podzielić się swoim słowem pisanym?
- Rzeczywiście, potrzeba niezwykłej odwagi, żeby wyjść i zaprezentować swój wiersz. I zdarza się twórcom, którzy są uznani, którzy wygrywają nagrody, że żywy kontakt z publicznością nie jest dla nich łatwy: tak jak aktor na scenie i tu trzeba niejako „zagrać” coś innego, niż siebie samego. A poezja sama w sobie jest rozbieraniem się przed innymi.
- 15 lat to - jak Pani sama zauważyła - szmat czasu. Jakie ma Pani najlepsze wspomnienia z okresu pracy na Elbląskiej Scenie Literackiej?
- Na pewno wtedy gdy promowaliśmy Antologię Klubu; pamiętam że podczas prezentacji wszyscy byliśmy ubrani na biało; sama Scena była bardzo magiczna, doświetlona, a na niej - zbiór osób, które stanowiły wielką jedność.
- Czym jest Elbląska Scena Literacka?
- To prezentacja twórców literackich i około literackich z całej Polski i nie tylko. Przez te 15 lat pojawiło się na Scenie wielu poetów, prozaików, grup teatralnych, wykonawców piosenki literackiej, którzy w różny sposób i różnymi siłami, prezentowali swoją ambitną twórczość, daleką od pop-klultury. Nie wszystkie spotkania odbywały się w gościnnych murach Teatru im. Aleksandra Sewruka; były i inne miejsca, w których Scena kwitła. I w sumie to dobrze, bo 15 lat to szmat czasu i kilkaset osób, którzy byli jej bohaterami.
Niezwykle ważne dla Sceny jest także to, że ma swoich odbiorców - publiczność, słuchaczy, bo to stanowi wielką mobilizację dla twórców słowa pisanego. Dostajemy więc listy odludzi z całej Polski, którzy pytają, w jaki sposób można u nas, na deskach Elbląskiej Sceny Literackiej, wystąpić. To dla nas wielka nobilitacja.
- Scena jest otwarta na każdego?
- Tak - chyba, że ogranicza nas to, że Scena jest realizowana z projektu i osoba musi być z Elbląga lub musi być związana z Elblągiem. Ale zależy nam również na tym, żeby Scena była na bardzo wysokim poziomie, w związku z tym dość mocno patrzymy, czy taka osoba na scenie sobie poradzi i co zaprezentuje.
- Scena zrzesza ludzi pióra - i amatorów i takich, którzy odnieśli już pierwsze sukcesy na polu literackim. Ale w obu przypadkach nie jest chyba łatwo stanąć przed gronem krytyków i wymagającą publicznością, by podzielić się swoim słowem pisanym?
- Rzeczywiście, potrzeba niezwykłej odwagi, żeby wyjść i zaprezentować swój wiersz. I zdarza się twórcom, którzy są uznani, którzy wygrywają nagrody, że żywy kontakt z publicznością nie jest dla nich łatwy: tak jak aktor na scenie i tu trzeba niejako „zagrać” coś innego, niż siebie samego. A poezja sama w sobie jest rozbieraniem się przed innymi.
- 15 lat to - jak Pani sama zauważyła - szmat czasu. Jakie ma Pani najlepsze wspomnienia z okresu pracy na Elbląskiej Scenie Literackiej?
- Na pewno wtedy gdy promowaliśmy Antologię Klubu; pamiętam że podczas prezentacji wszyscy byliśmy ubrani na biało; sama Scena była bardzo magiczna, doświetlona, a na niej - zbiór osób, które stanowiły wielką jedność.
Z wielkim sentymentem wspominam także Scenę Wspólnych Mianowników, gdzie zaszaleliśmy - każdy z nas „przybrał” na tę prezentację inny kolor. Były Sceny, które wzruszały, inne - rozśmieszały: niby niuanse, ale wszystkie składały się na multum wspomnień nierozerwalnie połączonych z naszą pracą na Scenie.
- Dziś Jubileusz - przed nami kolejne. Czy na Scenie pojawi się coś nowego, co nas jeszcze bardziej zaskoczy i ucieszy?
- Tak. Bardzo chcielibyśmy kontynuować festiwal literatury „Wielorzecze”, który kilka lat temu odbył się w wakacje. Sceny chcielibyśmy robić także coraz bardzie interaktywne, wchodzące w reakcję z publicznością, przy czym to oczywiście zależy indywidualnie od każdego twórcy.
Chcielibyśmy także stworzyć Koło Młodych, skupiającego twórczość literacką młodzieży. Poprzez warsztaty chcielibyśmy tym młodym twórcom pomóc od początku, by w tajniki pisarstwa wchodzili jak najlepiej, aby nie popadli w pułapkę nieciekawego pisania. Poezja bowiem to warsztat, a to trzeba intensywnie ćwiczyć.
- Dziś Jubileusz - przed nami kolejne. Czy na Scenie pojawi się coś nowego, co nas jeszcze bardziej zaskoczy i ucieszy?
- Tak. Bardzo chcielibyśmy kontynuować festiwal literatury „Wielorzecze”, który kilka lat temu odbył się w wakacje. Sceny chcielibyśmy robić także coraz bardzie interaktywne, wchodzące w reakcję z publicznością, przy czym to oczywiście zależy indywidualnie od każdego twórcy.
Chcielibyśmy także stworzyć Koło Młodych, skupiającego twórczość literacką młodzieży. Poprzez warsztaty chcielibyśmy tym młodym twórcom pomóc od początku, by w tajniki pisarstwa wchodzili jak najlepiej, aby nie popadli w pułapkę nieciekawego pisania. Poezja bowiem to warsztat, a to trzeba intensywnie ćwiczyć.
Z Dominiką Lewicką-Klucznik rozmawiała:
