Rząd PO-PSL - troskliwy czy cyniczny? (felieton)

Awans premiera Donalda Tuska na Przewodniczącego Rady Europejskiej, skończył siedmioletni czas obowiązywania doktryny drugiej Irlandii z „ciepłą wodą w kranie”. Fiasko polityki gospodarczej wobec przemysłu wydobywczego, rządowi specjaliści od wizerunku, postanowili przekuć w program restrukturyzacji polskiego górnictwa, którego twarzą ma być premier Ewa Kopacz, taka niby polska Thatcher. Słowo niby jest tutaj kluczowe, ponieważ program wdrożony przez premier Margaret Thatcher doprowadził do wyprowadzenia Wielkiej Brytanii z zapaści gospodarczej, a program restrukturyzacji ma uratować koalicję PO - PSL przed wyborami parlamentarnymi 2015. Problem górnictwa cyklicznie jawi się jako wielka katastrofa lotnicza, która skupia uwagę wszystkich – setki małych katastrof  drogowych nie interesują nikogo.

Rządowy podział na lepszych i gorszych

W roku 2013 upadły firmy o łącznym obrocie ok. 14,1 mld zł, zatrudniające ponad 42 tysiące osób. W roku 2014 upadło 838 firm zatrudniających 38 tysięcy osób. Ani premier Donald Tusk, ani premiach Ewa Kopacz nie bili na alarm, nie procesowali w ekspresowym tempie ustawy, wspierające te firmy kwotą dwóch miliardów złotych dla ratowania miejsc pracy. Nie było publicznej troski o losy rodzin pracowników tracących pracę. A przecież w przeciągu dwóch lat w wielu tysiącach miejsc w Polsce zlikwidowano łącznie tyle etatów ,co prawie dwie Kompanie Węglowe. Nie odbyła się żadna nadzwyczajna sesja sejmu w tej sprawie, zwołana przez koalicję PO-PSL , czy też przez opozycyjny PiS. Dzisiaj obudzili się wszyscy od prawa do lewa bo to przecież rok wyborczy, nawet prezydent odłożył flintę i napisał list do pani premier z zapytaniem o co chodzi.


Kłamią wszyscy i wszystkich

Przed wyborami do euro parlamentu premier Donald Tusk zapewniał na Śląsku górników że maja świetlaną przyszłość i żadna kopalnia nie będzie zamknięta. Z okazji Barbórki, 4 grudnia kopalnie Ziemowit należącą do Kompani Węglowej, odwiedziła pani premier Ewa Kopacz, zwracając się do całej braci górniczej takimi słowami -  „Wasza praca jest ważna dla Polski. Prawie 90 proc. energii uzyskujemy z węgla, a więc jeszcze przez długie, długie lata będzie podstawą naszego bezpieczeństwa energetycznego. To oznacza, że górnictwo ma przed sobą wielką przyszłość, będzie się rozwijać – obiecuję wam to.” Czy wtedy pani premier świadomie mijała się z prawdą, czy może została wprowadzona w błąd przez wicepremiera Piechocińskiego lub radę nadzorczą złożoną z samych swoich.

Co takiego się stało przez półtora miesiąca że pod osłona nocy koalicja PO-PSL, z naruszeniem zasad legislacji przepycha kolanem rządowy plan naprawczy dla Kompanii Węglowej, który zakłada sprzedaż nowej, zawiązanej przez Węglokoks spółce celowej 9 z 14 kopalń Kompanii. Z pozostałych jedną ma kupić Węglokoks (Piekary), a cztery mają być przekazane Spółce Restrukturyzacji Kopalń. W ten program wpompowane zostanie dwa miliardy złotych publicznych pieniędzy dla - jak to określiła pani premier – skutecznego  ratowania polskiego górnictwa. Tym samym chce premier oszukuje górników i resztę obywateli, kupując sobie pozorny spokój na czas wyborów.

Najdroższa kampania wyborcza

Ta pomoc ani nie będzie skuteczna, ani nie uratuje polskiego górnictwa. Ta pomoc ma ratować skórę koalicji PO-PSL w roku wyborczym, jest wiec częścią kampanii wyborczej za pieniądze podatników. Każdy z nas, od niemowlaka do emeryta, wyłoży na tą kampanię 55 złotych. Po wyborach problem wróci z taka samą, a być może jeszcze większą siłą. To jest sztuczka z pogranicza kreatywnej inżynierii finansowej na czas kampanii. Nie ma żadnej gwarancji, że nowa spółka celowa nie będzie generowała straty, a jest prawdopodobieństwo graniczące z pewnością, że za rok cały sektor utonie w długach, gdyż ta ustawa nie likwiduje przyczyn złej sytuacji górnictwa.

Jedyną skuteczną metodą, jest restrukturyzacja wynikająca z Kodeksu Spółek Handlowych. To na zarządzie Kompani Węglowej spoczywa obowiązek złożenia wniosku o upadłość. Tylko taka procedura pozwala skutecznie odciąć długi i uwolnić kopalnie z dławiącego gorsetu karty górnika wprowadzonej w 1981 roku. Nie oznacza to likwidacji kopalń, ponieważ syndyk może prowadzić wydobycie w opłacalnym zakresie, przygotowując poszczególne kopalnie do zbycia inwestorom zewnętrznym. Dopiero tutaj się zaczyna rola rządu, który dysponując większością w spółkach energetycznych może aktywnie włączyć się w budowanie strategii energetycznej w oparciu o węgiel  kamienny. Konglomeraty powstałe ze spółek energetycznych i kopalń odkupionych od syndyka, pozwoliłyby powrócić do opłacalnego wydobycia węgla i bezpieczeństwa energetycznego Polski na długie dziesięciolecia. Taka strategia rządu chroniłaby również upadłe kopalnie przed spekulacyjną wyprzedażą za śmieszne pieniądze.

Jedyne ryzyko z tym związane to niepokoje społeczne na Śląsku, których i tak nie da się uniknąć w żaden sposób. Innym aspektem jest wizerunek koalicji PO-PSL w roku wyborczym, który nie koniecznie musi aż tak bardzo ucierpieć, ale skoro nie robiło się nic przez siedem lat, to najwyższy czas przestać kłamać, bo nie o koalicję tutaj chodzi, ale o Polskę i obywateli, przymuszanych do nieustannego łożenia na przestarzały model tego sektora gospodarki. To jest właściwy klucz do modernizacji pozostałych działów życia gospodarczego, płynący z praktycznych działań i doświadczeń brytyjskiej premier pani Margaret Thatcher.

Waldemar Siuda
Klub Stronnictwa Demokratycznego w Elblągu