Sławomir W. Malinowski w poszukiwaniu sensacji

Znany elbląski dziennikarz i podróżnik – Sławomir W. Malinowski rusza na wyprawę niczym ze scenariusza filmu „Indiana Jones”. Elblążanin weźmie udział w poszukiwaniach zaginionego grobowca faraona Amenhotepa I. Z wyprawy oczywiście powstanie kolejny film.

- 3 lutego wylatujemy na trzy tygodnie do Deir El-Bahari w Egipcie towarzyszyć misji skalnej prof. Andrzeja Niwińskiego z Uniwersytetu Warszawskiego w ostatniej fazie wykopalisk prowadzonych na dżeblu tebańskim sto metrów nad świątynią królowej Hatszepsut – mówi Sławomir W. Malinowski. - Jeżeli potwierdzą się przypuszczenia sugerowane przez dokonane na przestrzeni kilku lat znaleziska, to być może będziemy świadkami odkrycia grobowca faraona Amenhotepa I. Byłaby to największa sensacja archeologiczna świata zwłaszcza gdyby grobowiec okazał się nienaruszony.

Powstanie z tego film do którego pierwsze zdjęcia już zostały zrealizowane w... Elblągu. Kilka dni temu w studiu nagrano bowiem wypowiedzi profesora, które stanowić będą kanwę obrazu. W Egipcie filmowcy zrobią zdjęcia reportażowe, opisujące wszystko co będzie się działo na niewielkiej półce skalnej wysoko nad ziemią.

- To niezwykła przygoda również dla nas, choćby z powodu niezwykle ciekawego otoczenia – mówi Malinowski. - Tuż obok przecież znajduje się Dolina Królów z grobowcem Tut-Anch-Amona, Dolina Królowych no i kolosy Memnona. A za Nilem, na wschodnim brzegu rzeki Luksor i Karnak ze wspaniałymi, monumentalnymi świątyniami największych starożytnych władców Egiptu. Jeżeli czas nam pozwoli i tam wybierzemy się z kamerą.

Historia misji skalnej w Deir El-Bahari rozpoczęła się w 1973 r. kiedy  Andrzej Niwiński zainteresował się czasami XXI dynastii egipskich faraonów. Doszedł do wniosku, że gdzieś w skałach nekropoli tebańskiej, są jeszcze nieodkryte grobowce z  tamtego okresu. Zwłaszcza dwa: arcykapłana Herhora, oraz równie jak on potężnego człowieka - arcykapłana  Men-cheper-Re.
W 1986r. prof. Niwiński rozpoczął poszukiwania ich pierwotnych lokalizacji. Zwrócił uwagę na położoną 100 m nad świątynią Hatszepsut skalną półkę znakomicie nadającą się do złożenia boskiej mumii faraona.

W 1999 r., przeprowadził pierwszą kampanię. Znaleziono wiele śladów celowej działalności człowieka. Ale najważniejsze były wykute na skałach podpisy człowieka, który w czasach poprzedzających XXI dynastię, tj. w okresie około 1080-1070 roku pne, pełnił funkcję dyrektora nekropolii tebańskiej i który przeprowadzał inwentaryzację wszystkich grobów splądrowanych przez nubijskich włamywaczy. Należały do Bu-teha-Amona.

To wszystko doskonale wpisywało się w treść odkrytego jeszcze w XIX w. papirusu będącego raportem pewnej komisji z kontroli przeprowadzonej w nekropolii tebańskiej. Miała ona na celu zweryfikowanie informacji czy rzeczywiście, jak doniesiono, kilka królewskich grobowców zostało obrabowanych. Sprawdzono 10. Spośród nich 9 jest wymienionych tylko i wyłącznie z imienia. Natomiast pierwszy, nie wiedzieć czemu opisano bardzo precyzyjnie. Nosi nietypową nazwę: Horyzont Amenhotepa I, i jest dokładnie umiejscowiony. Papirus wskazuje, że grób znajduje się 120 łokci (ok. 63 m) poniżej jakiegoś wysoko położonego miejsca, gdzie coś się miało znajdować. Nie wiadomo, czy to miała być jakaś stela, czy też kaplica, lub jakaś inna budowla. Druga wiadomość mówi, że grób Amenhotepa znajduje się na północ od świątyni Amenhotepa z ogrodem.

Dlaczego jednak członkowie komisji z papirusu Abbotta zawarli tak dokładne informacje o położeniu tylko grobowca Amenhotepa? Prof. Niwiński przypuszcza, że były dwa groby tego faraona. Pierwszy, starszy, gdzieś w rejonie Drabu el-Naga, i nowy, wybudowany zapewne w miejscu jego obecnych badań. Komisja zaczęła zapewne od sprawdzenia właśnie tego ostatniego i by nie było wątpliwości, o który chodzi, podała szczegóły jego lokalizacji. Dla prof. Niwińskiego jej odpowiednikiem stał się teren na którym prowadzi badania.

Sławomir W. Malinowski
Dziennikarz prasowy, radiowy i telewizyjny, prowadził główne wydanie "Dziennika Telewizyjnego" w okresie Okrągłego Stołu. Autor książek o Elblągu, filmów o onkologii oraz archeologii. W latach 90. działał w elbląskim samorządzie, w 1994 roku został przewodniczącym Rady Miejskiej w Elblągu. Fascynuje go starożytny Egipt oraz astronomia — kolekcjonuje autografy znanych astronautów.