ZDROWY ELBLĄG: Dorosłe Dzieci Alkoholików część 3

W znacznej mierze dorosłe dzieci alkoholików żyją w przekonaniu, że cokolwiek zrobią dla siebie, niczego to nie zmieni. Nie wierzą we własne siły. Odczuwają bezradność wobec życia. Tak, jakby nie miały wpływu na poczucie szczęścia i satysfakcji. Uzależniają to od innych. Zamiast inspirować własny rozwój, całą życiową energię wykorzystują na zmienianie otoczenia i rzeczywistości na własną modłę.

Dorosłe dziecko alkoholików musi nauczyć się rozwiązywania własnych problemów. Inaczej zamieni się w wybawcę rozwiązującego cudze sprawy, albo prześladowcę, który narzuca otoczeniu ścieżki rozwoju. To mechanizm obronny, pozwalający pozostać niedojrzałym, pełnym pretensji dzieckiem w opakowaniu dorosłego człowieka. Dojrzali dorośli mogą przecież wiele zrobić dla poprawy własnego życia.

Rozwiązują swoje problemy i dbają przede wszystkim o swoje dobro.Często się zdarza, że dorośli wychowywani w domu z problemem alkoholowym, powielają przemocowe schematy wywierania wpływu na otoczenie, zwłaszcza rodzinę. Postępują tak wręcz wbrew własnej woli. Uruchamia się wtedy mechanizm obronny wyniesiony z domu, zwany systemem iluzji i zaprzeczeń.

Mimo bólu żyją tak, jakby to nie stanowiło żadnego problemu lub nie było zbyt istotne. Racjonalizują i minimalizują problem.  Zaprzeczają faktom lub zrzucają winę za swoje czyny na innych. Nie są świadomi przyczyn destrukcji w swoim życiu. Rozwiązaniem tego problemu jest pełne zrozumienie i przyjęcie tego, że inni ludzie mają prawo do własnego życia, postępowania, błędów, sukcesów, nagród, potrzeb.

Pozostają autonomiczni i stanowią o sobie. Ludzie pojawiający się w ich osobistym życiu nie są przypadkowi. Budują relacje na zdrowych zależnościach. Dla nich żądanie nie jest prośbą, a prośba nie musi być spełniona. Kierują się asertywnością. Potrafią wyrazić swoje opinie, preferencje i priorytety. Korzystają z kompromisu, pojednania i porozumienia. Wyrażają niezadowolenie tak, by nie ranić innych. Frustracja jest sygnałem o wyższych wymaganiach z drugiej strony, a nie zaproszeniem do agresji.

Możliwe staje się konstruktywne przeżywanie złości i nie usprawiedliwianie nią przemocy.Problemy rodziny alkoholowej to nie tylko destrukcyjne picie. To również, a może przede wszystkim, schematy postępowania uderzające w nawet najintymniejsze relacje w rodzinie oraz więzi z bliższymi i dalszymi znajomymi. Tak więc, przywileje jednych, kosztem drugich; narzucanie innym definicji szczęścia i ścieżek rozwoju; przemoc i naruszanie osobistej godności; ukrywanie problemów i udawanie, że wszystko jest dobrze; wpędzanie w poczucie winy i wiele innych, to schematy dysfunkcyjne którymi dorosłe dzieci są skażone.

Natomiast branie pod uwagę potrzeb wszystkich; przykładanie wagi do indywidualności i niepowtarzalności każdej istoty ludzkiej; prawo do własnego rozumienia szczęścia; wzajemna pomoc i budowanie klimatu bezpieczeństwa poprzez szczerość i otwartość; szukanie pomocy na zewnątrz w przerastających problemach jest normą, do której każde DDA powinno dążyć, po uświadomieniu sobie swoich problemów.

JarasEla