Jak Cię widzą, tak Cię piszą - czy na pewno?

16 października w Bibliotece Elbląskiej odbędzie się kolejne spotkanie w Salonie Polityki. Gośćmi będą Jarzy Jankau - lekarz i kolekcjoner sztuki oraz Kamil Sipowicz - artysta plastyk, dziennikarz i filozof. Kolejny sezon salonowych dyskusji będzie dotyczył wizerunków.  Po Salonie obędzie się wernisaż wystawy plakatów Franciszka Starowieyskiego "Anatomia aktu" pochodzących z kolekcji Joanny i Jerzego Jankau. Początek o godz. 18.00 do Sali "U św. Ducha".

W polskiej kulturze funkcjonuje wiele stereotypów i uprzedzeń opartych na niepełnej wiedzy oraz fałszywych przekonaniach o świecie, utrwalonych przed tradycję i trudno podlegających zmianom Stereotypy z pewnością ułatwiają życie w społeczeństwie, upraszczają rzeczywistość, co przy dzisiejszym zróżnicowaniu świata zmniejsza poznawczy wysiłek umysłowy.

"Etykieta" łatwo może spowodować przyjęcie narzuconej roli i nawet z czasem doprowadzić do czerpania z niej satysfakcji ze względu na aprobatę własnej grupy. Ze stereotypami wiąże się stronniczość w nagradzaniu i karaniu - za te same czyny wyżej ocenia się członków własnej grupy, a niżej - obcej. Bowiem w każdym stereotypie jest zawarta jakaś część prawdy, ale ćwierć - czy półprawdy deformują często obraz innych ludzi skutecznej niż całkowity fałsz.

- W cyklu "Wizerunki" będziemy chcieli rozmawiać o tym, jak postrzeganie innych poprzez wygląd, ubiór, zachowania, może deformować rzeczywistość – informuje Arkadiusz Kowalczyk z Biblioteki Elbląskiej. - Motywacje tych działań zazwyczaj wynikają z chęci podniesienia własnej samooceny, pokazania siebie w lepszym świetle. Ten mechanizm jest immanentną cechą człowieczeństwa. Jednak oceniając - często mylnie - innych, możemy dowiedzieć się czegoś o nas samych.

Kim są goście kolejnego spotkania salonów „Polityki”

Kamil Sipowicz - dziennikarz, historyk filozofii, malarz, poeta; Ukończył Wydział Filozofii Chrześcijańskiej na Akademia Teologii, studia doktoranckie na Ludwig Maxilimilian Universitat w Monachium (1980-1982) i Freie Universitat Berlin (1982-1988). Publikował artykuły o tematyce muzycznej miesięczniku Jazz, Jazz Forum Razem, Magazynie Muzycznym, Tylko Rock, Warsaw Voice oraz z zakresu filozofii w Philosophia Christianae, Życiu i Myśli, ExLibrisie. W 1999 roku został redaktorem naczelnym polskiej edycji miesięcznika MAX. Swoje wiersze publikował w miesięczniku Twórczość (1983), wydał zbiory Tajemnicze dzieje pierwiastków, Królowie w kole ognia oraz książkę Podwójna linia życia (współautor). Swoje prace malarskie wystawiał między innymi w Berlinie (1985), Warszawie (1980-2000), Krakowie (1989), Monachium (1980). Od 2003 roku jest prezesem zarządu Instytutu Badań DNA

Jerzy Jankau jest absolwentem Wydziału Lekarskiego AM w Gdańsku, specjalistą drugiego stopnia w dziedzinie chirurgii plastycznej. Pracuje w Klinice Chirurgii Plastycznej AM w Gdańsku. Stypendysta w Clevland Clinic Foundation w USA. Jest autorem 43 publikacji naukowych z dziedziny chirurgii plastycznej i rekonstrukcyjnej, historii medycyny oraz transgresyjnych doniesień z pogranicza historii sztuki, medycyny i etnografii. Jego rozprawa doktorska „Analiza anatomiczna wybranych postaci z obrazu Hansa Memlinga Sąd Ostateczny” zawierająca interesujące wnioski rzucające nowe światło na pojmowanie budowy ludzkiego ciała w okresie powstania płótna, została wyróżniona nagrodą Gdańskiego Towarzystwa Naukowego. Praca spotykała się z żywą reakcją historyków sztuki, którzy uznają jej treść za kontrowersyjną. Doktorat otwierał także cykl prac poświęconych medycznej interpretacji sztuki, przede wszystkim malarstwa. Należy wśród nich wymienić „Choroby gdańszczan na podstawie obrazu Bartholomaeusa Milwitza Wjazd Chrystusa do Jerozolimy”. Prywatnie Jerzy Jankau jest miłośnikiem i kolekcjonerem prac Franciszka Starowieyskiego.

Franciszek Starowieyski - polski grafik, malarz i scenograf. Popularność zyskał w latach 60. serią plakatów teatralnych i filmowych. Zajmuje się malarstwem, plakatem, grafika użytkową, scenografią teatralną i telewizyjną. Jest twórcą tzw. teatru rysowania. Jego malarstwo cechuje fascynacja ciałem kobiecym o "rubensowskich" kształtach, zmysłowością oraz refleksja nad przemijaniem i śmiercią. Wielokrotnie wystawiał w galeriach i muzeach w Polsce oraz Austrii, Belgii, Francji, Holandii, w Kanadzie, Szwajcarii, USA, we Włoszech i in. Jest laureatem wielu nagród, m.in.: Grand Prix na Biennale Sztuki Współczesnej w Saô Paulo (1973), Grand Prix za plakat filmowy na festiwalu w Cannes (1974), Grand Prix na Międzynarodowym Festiwalu w Paryżu (1975), Annual Key Award gazety Hollywood Reporter (1975-1976), nagrody na Międzynarodowym Biennale Plakatu w Warszawie i na Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w Chicago (1979-1982). W obrazach Starowieyskiego świat realny łączy się z tworami jego wręcz "niepohamowanej" wyobraźni, a jego twórczość ostentacyjnie nawiązuje do starych XVII-wiecznych mistrzów i przesycona jest groteską oraz humorem. W 1994 roku otrzymał Nagrodę "Złotej Maski" za scenografię do "Króla Ubu" Krzysztofa Pendereckiego w Teatrze Wielkim w Łodzi, a w 2004 Nagrodę Ministra Kultury w dziedzinie sztuk plastycznych.