Radni opozycji rozliczają Jerzego Wilka z obietnic wyborczych. Dziś - wprowadzenie oszczędności

Kampania wyborcza trwa. Powoli zaczynają padać  obietnice wyborcze pierwszych kandydatów. My jednak przyjrzymy się tym złożonym wcześniej. Podczas konferencji prasowych, organizowanych w ciągu ostatnich miesięcy w Urzędzie Miejskim czy spotkań Prezydenta Elbląga z mieszkańcami, niejednokrotnie Jerzy Wilk zapewniał, że konsekwentnie spełnia  swoje obietnice wyborcze dane 1,5 roku temu. Postanowiliśmy prześledzić je wszystkie i zapytać radnych opozycji, czy również podzielają stanowisko Prezydenta w tej sprawie. Kluby Radnych reprezentowali: Maria Kosecka (PO), Ryszard Klim (SLD) oraz Adam Basiukiewicz (KWW Witolda Wróblewskiego). Codziennie publikować będziemy jedną z obietnic. Dziś obietnica dotycząca wprowadzenia oszczędności.

Zgodnie z obietnicą Jerzy Wilk zmniejszył ilość wiceprezydentów z trzech do dwóch i nie zatrudnił doradców. Zrezygnował także z kart bankowych dla władz i ograniczył liczbę zagranicznych wyjazdów prezydenta i radnych. Te zmiany wraz z likwidacją straży miejskiej miały przynieść Miastu oszczędności rzędu ok. 2 mln zł w skali roku. Czy te wyliczenia nie są, Pana/Pani zdaniem, podane na wyrost?

Radna Maria Kosecka (Platforma Obywatelska)

Zamiast obiecywanych oszczędności mamy do czynienia ze wzrostem zatrudnienia w administracji Urzędu Miasta oraz podwyżki dla wybranych. Niesie to za sobą nieuchronnie wzrost kosztów funkcjonowania. Oczywiście unika się używania pewnej terminologii stanowisk lecz jeżeli przeanalizujemy powierzane urzędnikom obowiązki mamy do czynienia z realizacją funkcji które wcześniej wykonywali doradcy, czy też trzeci wiceprezydent. Taki zabieg socjotechniczny obserwujemy też w przypadku budowy tzw. Centrum Rekreacji Wodnych. Nie używa się powszechnie stosowanego określenia Aquapark, ponieważ zapowiadano jego likwidację i rozliczenie. Czy słyszeli Państwo o tym rozliczeniu?

Co do kart bankomatowych to zauważyłam, że postęp cywilizacyjny stanowi dla obecnego Prezydenta pewien problem. Nowoczesne formy dokonywania płatności zawędrowały już pod strzechy lecz Pan Wilk ma z tym problem. Tak samo jak z kontaktami z potencjalnymi partnerami. Jeżeli kwestionuje się konieczność podróży służbowych to w jaki sposób pozyskać inwestorów? Czekać na nich w biurze? Taki model obserwowaliśmy w Elsinie i konsekwencje są powszechnie znane. Chyba nikomu nie zależy na takiej ścieżce dla Elbląga? Jednym z elementów obniżki kosztów miało być, obiecywane w kampanii, dojeżdżanie do pracy Prezydenta Miasta środkami komunikacji miejskiej. W rzeczywistości korzysta z samochodu służbowego pomimo prowadzonej nagonki na poprzednika. Taka jest rzeczywistości i w zderzeniu z deklaracjami mamy do czynienia z ewidentnym rozmijaniem się obietnic przedwyborczych.
 
W jednej ze swoich interpelacji dotyczącej budżetu na bieżący rok wskazywałam na konieczność ograniczenia kosztów funkcjonowania biura prezydenta wskazując możliwość rezygnacji z wydawania gazetki samorządowej. Jednak zostało to odrzucone jako jeden z ważniejszych elementów propagowania sylwetki obecnego prezydenta. Waga jaką przykłada się do promocji jest przerażająca i ewidentnie widać trwającą od momentu powołania kampanię wyborczą i temu podporządkowane są działania urzędników, bez względu na koszty.


Radny Adam Basiukiewicz (KWW Witolda Wróblewskiego)

Cały czas doświadczam, że w działaniach Pana Prezydenta jest  więcej „chciejstwa” niż  zdrowego planowania i rachunku ekonomicznego. Przykład mogą stanowić przeszacowane wpływy  w budżecie 2014 roku z tytułu zbycia nieruchomości, czy też niechęć Pana Prezydenta do przyjęcia niższych stawek za odbiór  odpadów komunalnych.


Radny Ryszad Klim (Sojusz Lewicy Demokratycznej)

Zmniejszenie ilości wiceprezydentów, brak doradców, ograniczenie  wyjazdów, rezygnacja z kart to z pewnością jakieś mniejsze wydatki.  Przywoływanie tych przykładów ma także  nieco koniunkturalny wymiar. Prawdziwy wymiar budżetowy miałoby zaproszenie bezpośrednio po wyborach, wszystkich klubów do podjęcia wspólnej próby racjonalizacji budżetu; żyjemy ponad stan. Zaciskanie pasa dla wielu byłoby bolesne, wymagałoby narażenia się środowiskom i grupom. Wspomnianej  próby uaktywnienia wspólnej odpowiedzialności  w  zasadniczych miejskich dziedzinach nie było. Wygrywała   filozofia nie wywoływania punktów zapalnych, bo nie wiadomo, co z tego mogłoby wyniknąć. Dla mnie nie ulega wątpliwości, że w wyniku takiego działania, samorząd nowej kadencji będzie musiał rozpocząć od opracowania programu naprawczego.

Wbrew mechanicznemu zadowoleniu z faktu nie powołania wiceprezydenta czy sekretarza miasta, chciałbym, aby na tym stanowisku zaistniał zawodowiec przedsiębiorczości czy rynku pracy, rozumiejący coraz trudniejsze złożoności towarzyszące tym zjawiskom. Mamy w mieście kilkadziesiąt rozproszonych  struktur z nimi związanych, ale na pytanie, kto tak naprawdę odpowiada i koordynuje, rozkładamy ręce albo mówimy :wszyscy. I takie efekty. Chciałbym np. aby te struktury istniały jako Centrum Wspierania Przedsiębiorczości i Łagodzenia Bezrobocia.  Kierowanie nim (koordynowanie) należałoby chociażby do wiceprezydenta z uprawnieniami decyzyjnymi, bez konieczności pokonywania korowodów biurokracji.

Doradcy? Program P. Prezydenta zakładał ich nieobecność, bo… zastąpi ich Rada Miejska. W kontekście niedawnej dyskusji i wojny na Oświadczenia( 3 kluby o izolowaniu ich od informacji; P. Prezydent, że radni się lenią i nie poszukują informacji) tego wątku nie kontynuuję. Uważam ,że doradcy są potrzebni, odchodząc naturalnie od wynaturzeń sprzed referendum. Teraz już za późno, ale oni naprawdę byliby zapracowani walcząc z istniejącą amatorszczyzną. Zabrakło, więc  dlatego jest, jak jest. Z odpowiedzi na interpelację dowiedziałem się , że istnieje Zespół do spraw ekonomii społecznej. Nie wiem, jakie są efekty  pracy . Może jako przewodniczący Komisji Gospodarczej zasługuję na ujęcie w rozdzielniku protokołu z posiedzeń, jeżeli takowe są?

Jeszcze w kontekście oszczędnościowym. Oszczędzamy, blokujemy wydatki, także szkół; pokazujemy jacy jesteśmy oszczędni. Są jednak szczęśliwe miejsca i szczęśliwi ludzie, którzy takim drobiazgiem nie muszą się przejmować; tam władza nie sięga. Te ograniczenia nie dotyczą zarządzających moim ulubionym przedsiębiorstwem ciepłowniczym, które podobno jest własnością komunalną i jakieś zasady też powinny funkcjonować. Elbląg pomylił się tam z najbogatszym miastem Polski-Sopotem. Więc się po prostu należy, i wara od nich.

Z radnymi rozmawiała