Nie żyje Wisława Szymborska. Polska Noblistka miała 89 lat

W środę wieczorem, po długiej chorobie zmarła w swoim domu w Krakowie Wisława Szymborska. Miała 89 lat. Informację o śmierci pisarki podał jej sekretarz - Michał Rusinek. - Nie wychodziła do ludzi ze swoimi problemami. Odeszła we śnie, w domu, wśród przyjaciół i najbliższych - powiedziała reporterka "Faktów" TVN Katarzyna Kolenda-Zaleska.

- Wszystko co przeżywała możemy odczytać w jej wierszach. W stosunku do ludzi była cały czas otwarta - podkreśliła dziennikarka. I dodała: - Zawsze powtarzała, że życie nie jest na sprzedaż.

„Tyle wiemy o sobie, ile nas sprawdzono”, „Po każdej wojnie trzeba posprzątać”, „Nic dwa razy się nie zdarza” - te słowa poetki Wisławy Szymborskiej weszły do języka codziennego.

"Nie ma rozpusty gorszej niż myślenie. Dla takich, którzy myślą, święte nie jest nic” pisała w wierszu „Głos w sprawie pornografii”.

Wybitna poetka, eseistka, laureatka nagrody Nobla – tłumaczona m.in. na angielski, francuski, niemiecki, holenderski, hiszpański, czeski, słowacki, szwedzki, bułgarski, albański i chiński. Jej poezja jest refleksyjna, stawia egzystencjalne pytania a zarazem pełna jest ironii i humoru. Nawet o własnej śmierci Szymborska potrafiła napisać w następujący sposób:

Tu leży staroświecka jak przecinek

autorka paru wierszy. Wieczny odpoczynek

raczyła dać jej ziemia, pomimo że trup

nie należał do żadnej z literackich grup (wiersz „Nagrobek”)

Wybitna postać

Wisława Szymborska urodziła się 2 lipca 1923 w Bninie (obecnie Kórnik) koło Poznania. Początkowo mieszkała w Toruniu, później w Krakowie, gdzie chodziła do szkoły powszechnej i gimnazjum. W czasie wojny pracowała na kolei. Wtedy zaczęła pisać pierwsze opowiadania i wiersze. Po wojnie studiowała polonistykę, a następnie socjologię na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie.

Debiutowała wierszem „Szukam słowa” opublikowany w 1945 r. w „Walce”, dodatku literackim do „Dziennika Polskiego”. Pierwszy opublikowany tomik to "Dlatego żyjemy" (1952). Krytycy oceniają, że dopiero wydany w roku 1957 roku tom "Wołanie do Yeti" stał się właściwym debiutem poetki; widoczne są już w nim charakterystyczne cechy jej poetyki - aforystyczność i stosowanie paradoksu jako podstawowej figury retorycznej. Kolejne tomy jej wierszy to: "Sól" (1962), "Sto pociech" (1967), "Wszelki wypadek" (1972), "Wielka liczba" (1976), "Ludzie na moście" (1986), "Koniec i początek" (1993), "Chwila" (2002), "Dwukropek" (2005) i "Tutaj" (2008). Szymborska opublikowała zaledwie około 350 wierszy.

W 1952–66 była współredaktorem „Życia Literackiego”, gdzie 1968–81 prowadziła stały felieton „Lektury nadobowiązkowe”. W 1988 r. współtworzyła Stowarzyszenie Pisarzy Polskich. Od 1995 była członkiem Polskiej Akademii Umiejętności. Doctor honoris causa Uniwersytetu Adama Mickiewicza, od 1998 honorowa obywatelka Krakowa.

W 1991 r. otrzymała Nagrodę Goethego, później Nagrodę Herdera. W 1996 r. otrzymała Nagrodę Nobla, a w 2011 została odznaczona Orderem Orła Białego. W uzasadnieniu werdyktu przyznającego Szymborskiej literacką Nagrodę Nobla w 1996 roku członkowie Szwedzkiej Akademii napisali, że nagrodę przyznano "za poezję, która z ironiczną precyzją odsłania prawa biologii i działania historii we fragmentach ludzkiej rzeczywistości".

źródło: www.tvn24.pl