CH Ogrody dziś obchodzi Dzień Kubusia Puchatka

Dziś, 18 stycznia, obchodzony jest Dzień Kubusia Puchatka. Z tej okazji Centrum Handlowe Ogrody przygotowało dla najmłodszych nie lada gratkę. Już od godziny 15:00 w Centrum Ogrody spotkać się będzie można z Kubusiem Puchatkiem i jednym z jego przyjaciół – Tygryskiem. Sympatyczne postaci dla każdego dziecka przygotowały słodką niespodziankę. Serdecznie zapraszamy na to niecodzienne spotkanie do Centrum Ogrody!

Krótka historia Kubusia Puchatka…

Twórcą Kubusia Puchatka jest angielski pisarz Alan Aleksander Milne. Napisał on książkę dla swojego synka Krzysia, który urodził się w 1920 r.

W sierpniu 1921 r. Daphne Milne, mama Krzysia,  podarowała swemu synowi na pierwsze urodziny pluszowego misia. Od tego właśnie momentu swój początek bierze historia Kubusia Puchatka. Alan Milne, tata Krzysia nie od razu dostrzegł potencjał literacki, tkwiący w pluszowej zabawce, ale Krzyś natychmiast pokochał Misia.

Przypatrując się zabawie swojego synka i jego fascynacji misiem, ojciec wpadł na pomysł napisania książki dla Krzysia - książki, która szybko stała się nieśmiertelnym klasykiem literatury dziecięcej.

14 października 1926 r. wydany został w Londynie "Kubuś Puchatek'', a w roku 1928 "Chatka Puchatka''. Większość postaci występujących w "Kubusiu Puchatku'' miało swoje pierwowzory w maskotkach Krzysia. Kłapouchy był prezentem gwiazdkowym z 1921 r., Prosiaczek - podarunkiem od sąsiadki, Kangurzyca i Maleństwo pojawiły się w 1925 r., Tygrys jeszcze później. Krzyś nigdy nie miał Królika ani Sowy, ich postacie pochodzą od zwierząt zamieszkujących okolice farmy Cotchford, która należała do państwa Milne.

Ale właściwie wszystko zaczęło się zupełnie inaczej...

Historia Misia o Małym Rozumku zaczyna się wcale nie w Londynie, jak można by sądzić po narodowości autora książek, lecz w maleńkiej osadzie prowincji Ontario o nazwie White River w Kanadzie. W 1914 roku, gdy Kanadyjczycy odpowiedzieli na apel brytyjczyków i zaciągali się do wojska, by na bitewnych polach Europy uczestniczyć w I wojnie światowej, szlakiem kolei Canadian Pacific ruszyły pociągi z rekrutami. A że podroż koleją przez Kanadę jest przedsięwzięciem długotrwałym, pociągi przystawały, dając pasażerom chwile na odpoczynek. Jeden z nich przystanął właśnie w White River. Wśród żołnierzy, którzy wyszli na peron, był porucznik Harry Colebourn, weterynarz brytyjskiego pochodzenia, mieszkający w Winnipeg. Na peronie porucznik Colebourn zobaczył odpoczywającego trapera, u którego stóp bawił się mały niedźwiadek osierocony właśnie przez matkę. Porucznik kupił misia za ok. 20 dolarów, dał mu imię swego rodzinnego miasta "Winnipeg" i zabrał z wojskiem jako maskotkę jednostki.

W październiku 1914 r. niedźwiadek popłynął do Anglii z Drugą Kanadyjską Brygadą Piechoty. Gdy brygada musiała opuścić Anglię, udając się do Francji, miś - maskotka, nazywany już zdrobniale "Winnie", został w londyńskim zoo i stał się wkrótce ulubieńcem dzieci, a wśród nich małego Krzysia Milne.

A dlaczego właściwie misia znamy pod imieniem Kubuś Puchatek?

Imię misia, Winnie the Pooh, nie poddaje się tłumaczeniu i po polsku książkowy ulubieniec dzieci nosi skrywające jego kanadyjski rodowód imię Kubusia.

Dorosły już Krzyś napisał książkę o sobie. Opowiada w niej między innymi, jak w czasie wojny walczył na froncie. W tej wojnie, po tej samej stronie, co Anglicy, walczyli żołnierze z innych krajów, także z Polski. By móc się wzajemnie porozumiewać musieli się uczyć języka angielskiego. Aby tak się stało podczas nauki posługiwano się tekstami z książeczek o Kubusiu Puchatku. Żartowano później, że w ten sposób Puchatek przyczynił się do zwycięstwa Anglii i sprzymierzonych z nią państw w II wojnie światowej.

Kilka słów o Kubusiu i jego przyjaciołach…

Kubuś Puchatek to Miś o Bardzo Małym Rozumku. Jest bardzo łakomy, stale ma chęć na małe Co nieco, lubi leniuchować. Potrafi cieszyć się wszystkim i jest wszystkim życzliwy. Jeżeli nawet nie potrafi pomóc, jest dumny z tego, że się starał. Stale przekręca wyrazy i wyśpiewuje swoje mruczanki.

Najbliższy przyjaciel Puchatka to Prosiaczek. Spokojny, nieśmiały, pracowity i lękliwy. Mieszka w starym dębie na południe od chatki Puchatka. Jest koloru różowego. W czasie zimy nosi biały szalik. Jest malutki i bardzo chciałby być wysoki, jednak po śnie, w którym stał się najwyższym mieszkańcem Stumilowego Lasu zmienił zdanie, ponieważ nikt go nie chciał zapraszać i nie mieścił się do swojego domku. Swoim wspaniałym charakterem przeważa jednak skromny wzrost.

Królik to pewny siebie organizator, pracowity, niecierpliwy i wiecznie zabiegany. Mieszka w norce niedaleko Kangurzycy, gdzie prowadzi ogród, w którym uprawia warzywa. Trochę lekceważy swoich krewnych i znajomych. To właśnie on zawsze organizuje różne projekty. Królik jest czasem wybuchowy, szczególnie kiedy "wbryknie" na niego Tygrys, ale pomimo tego jest lubiany przez wszystkich mieszkańców Lasu.

Tygrys jest znany ze swej brykającej natury, wiecznie skory do zabawy. Jego ulubionym zwrotem jest "co tygrysy lubią najbardziej". Tygrys szczególnie upodobał sobie "wbrykiwanie" na przyjaciół. Ten zwyczaj często przysparza mu kłopotów z Królikiem. Lubi się przechwalać, że jest jedyny i niepowtarzalny.

W Stumilowym Lesie mieszka też wiecznie niezadowolony Kłapouchy. O żadnym dniu nie mówi, że jest dobry, wyolbrzymia swoje niepowodzenia. Mimo tego lubią go wszyscy za jego marzycielską naturę. Przyjaciele pomagają Kłapouchemu znajdować ogon, który stale gdzieś gubi.

Najmłodszy mieszkaniec Stumilowego Lasu, żyje razem z noszącą go w torbie nadopiekuńczą mamą Kangurzycą. Tak, jak jego dobry przyjaciel Tygrys, Maleństwo ma ogromne skłonności do "brykania" oraz absolutnie uwielbia swego prążkowanego kompana. Nie pragnie niczego innego, jak tylko zaimponować Tygrysowi i robić to, co Tygrys robi najlepiej.

Pan Sowa należy do starszyzny Stumilowego Lasu. Jest często wzywany przez Puchatka lub innych na pomoc, aby rozwiązać problem albo wyjaśnić jakieś sprawy. Słowa mądrości Sowy są czasem niewłaściwe, trudno się w nich połapać, ale jego przyjaciele zdają się tego nie dostrzegać. Uwielbia opowiadać historyjki ze swojego życia. Lubi rozmyślać.

Puchatkowy sposób na życie sprowadza się do prostego odkrycia: Życie jest radosne, więc każdy pretekst jest dobry, żeby tę radość wyrazić. Życzliwość, dobroć, wyrozumiałość wobec wad i słabości, gotowość niesienia pomocy czyni życie szczęśliwym - to wspaniałe cechy, więc bierzmy przykład z tej wielkiej księgi przyjaciół, jaką są książki "Kubuś Puchatek" i "Chatka Puchatka".

Bibliografia:
Krajewska W. Miś zwany Puchatkiem. Płomyczek 1998 nr 7/8 s.14
"Mały poradnik Kubusia Puchatka". Dom Wydawniczy Rebis, Poznań 1999
Milne A.A. - "Puchatkowe liściki ze Stumilowego Lasu". Dom Wydawniczy Rebis, Poznań 1999
Sibley B. - "Hejże ha! Niech żyje Miś!" Prószyński i S-ka, Warszawa 2002
Ziółkowska - Sobecka M. Wielka księga przyjaciół - "Kubuś Puchatek" A.A. Milne’a. Życie Szkoły 1996 nr 1 s.26-32
www.wikipedia.pl