Skwer położony między ulicami Mickiewicza i Żeromskiego zyskał swojego patrona. Podczas dzisiejszej (27 kwietnia) sesji radni podjęli uchwałę w sprawie nadania temu terenowi nazwy: Park im. Generała Bolesława Nieczuja-Ostrowskiego.
Rok 2017 w Elblągu jest rokiem gen. Bolesława Nieczuja-Ostrowskiego, żołnierza Armii Krajowej, Honorowego Obywatela Elbląga, odznaczonego Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski. Nadanie jego imienia parkowi między ulicami Mickiewicza, a Żeromskiego jest jednym z wydarzeń, które ma uhonorować tę postać i przypominać o jej zasługach elblążanom. Sam wybór miejsca nie jest przypadkowy. Generał mieszkał w pobliżu skweru.
Podczas dzisiejszej sesji radni przyjęli uchwałę w sprawie nadania imienia generała parkowi. Elblążanie wypoczywający na skwerze będą mieli również okazję dokładniej poznać życiorys i dokonania generała. W jakiej formie? Radna Maria Kosecka zawnioskowała o ustawienie tam tablic informacyjnych.
Decyzja nadania tej nazwy zasługuje na poparcie. Życiorys generała Nieczuja-Ostrowskiego zasługuje na propagowanie, może być wspaniałym przykładem patriotycznej postawy. Wnioskuję o to, aby na tym terenie umieścić tablice informacyjne, zawierające najważniejsze dane o życiu i zasługach generała
– mówiła Kosecka.
Z kolei wiceprzewodniczący Marek Pruszak wspominał o pomyśle umieszczenia w parku głazów z tablicami informującymi o zasługach i życiorysie generała. Jaka forma zostanie wybrana ostatecznie? Jeszcze nie wiadomo. Sama uchwała w sprawie nadania nazwy wejdzie w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia w Dzienniku Urzędowym Województwa Warmińsko-Mazurskiego.
Gen. Bryg. Bolesław Nieczuja-Ostrowski urodził się 29 września 1907 r. w Haliczu. Ukończył gimnazjum humanistyczne w Przworsku. W 1931 r. ukończył w stopniu podporucznika szkołę oficerską w Komorowie – Ostrowi Mazowieckiej. Jako młody oficer służył w 5. Pułku Strzelców Podhalańskich w Przemyślu. We wrześniu 1939 r. walczył jako dowódca kompanii 115 PP, a następnie 114 PP 41 Dywizji Piechoty Rezerwowej Grupy Operacyjnej „Wyszków”. Został odznaczony Krzyżem Walecznych. Od października 1939 r. działał w konspiracji – najpierw we Lwowie, gdzie organizował „Polską Organizację Lwów”, a następnie został z ramienia ZWZ Komendantem Miasta Lwowa. Tropiny przez NKWD uciekł do Krakowa, gdzie w kwietniu 1940 r. został szefem uzbrojenia i organizatorem produkcji konspiracyjnej broni Okręgu ZWZ-AK Kraków kryptonim „Ubezpieczalnia”. Działania wojenne zakończył w stopniu podpułkownika ze starszeństwem od 11 listopada 1944 roku.
W 1945 r., po rozwiązaniu AK, przeniósł się na „ziemie odzyskane” koło Elbląga, gdzie wraz z garstką swoich żołnierzy organizował życie gospodarcze. Trzykrotnie był aresztowany, dwukrotnie skazano go na śmierć. Po apelacjach zmieniono wyrok na dożywocie. Siedział 7 lat w więzieniach: w Krakowie, Sztumie i Wronkach. Wyszedł na wolność w 1957 roku. Po przemianach ustrojowych po 1989 r. został awansowany do stopnia pułkownika z wsteczną datą od 1945 roku. W 1991 r. w pierwszych nominacjach generalskich Prezydent RP Lech Wałęsa awansował go do stopnia generała brygady. Zmarł 13 lipca 2008 w Elblągu, w wieku 101 lat.
