Nie każdy wie, że lata temu ten nieduży i zaniedbany w swoich rejonach, jeden z kilku zieleńców w naszym mieście, był miejscem spotkań elbląskiej elity; tam gdzie bohema spotykała się przy pięknej fontannie, by wieczorami wysłuchać koncertów na świeżym powietrzu, a muzycy zbierali się, by umilić im ten czas w muszli koncertowej. Jego atrakcją był też "Ślimak" - wzniesienie pozostałe po dawnych fortyfikacjach – w którego wnętrzach znajdowała się herbaciarnia. O tajemnicach związanych z Parkiem Planty mogli posłuchać w sobotę (18 października) uczestnicy ostatniego już spotkania z cyklu „Sobota z przewodnikiem”.
Sobotnie spotkanie przewodnicy i ich goście rozpoczęli od ulicy Krótkiej 5, przy której znajduje się siedziba PTTK Oddział Ziemi Elbląskiej i hotel Galeona. Kiedyś kamienica należała do bogatego kupca, Paula Kustera; w tzw. służbowym mieszkaniu rezydował także Karl Merten, burmistrz Elbląga w latach 1909-1933 - Zaś ulica Krótka, wcale taka krótka nie była, a w średniowieczu nosiła nazwę ulicy Cmentarnej: prowadziła spod Bramy Kowalskiej do kościoła św. Jakuba i dalej do sąsiadującej ze świątynią nekropolii - opowiada Brygida Gawron, przewodniczka PTTK Oddział Ziemi Elbląskiej.
Sąsiedztwo Parku Planty obfituje w ciekawostki: wszak zupełnie niedaleko, stoją formy przestrzenne, a zabudowa Placu Słowiańskiego z jego dawną pierzeją neoklasycystyczną i secesyjną, tworzącą niejako podstawy "salonu miejskiego" Elbląga, jest jedną z najpiękniejszych w mieście. Ciekawa jest także historia budynku Poczty Polskiej, której bryłę zaprojektował Otto Depmeier - to on odpowiada za „stworzenie” takich budowli jak kościół św. Pawła i Wojciecha, czy willa Carla Ziese w Parku Modrzewie.
W samym Parku Planty elblążanom po dziś dzień szumią lipy, kasztanowce i potężne platany, opowiadając dawną - i obecną - historię naszego miasta. Historia zieleńca, zwanego później Parkiem Planty rozpoczyna się dawno, bo pod koniec XVIII wieku, kiedy rozpoczęło się plantowanie tego terenu, będącego wcześniej szańcem szwedzkim - fortyfikacji Nowego Miasta, zbudowanego jeszcze w XVII wieku. Prace wtedy przeprowadzone pozostawiły po sobie jedynie wzniesienie - A teren ten – pierwotnie przystosowany pod ogród należący do niemieckiej rodziny Bartelt, został od niej zakupiony przez resursę "Humanitas" - stowarzyszenie, składające się przede wszystkim z miłośników spotkań rozrywkowych. To oni nadali też wzniesieniu, obecnie nazywanemu „grotą”, nazwę „Schneckeberg”, czyli ślimak - mówi Brygida Gawron.
I to właśnie nowy właściciel tych terenów postanowił urządzić go na nowo. Casino Garten – bo tak został nazwany dawny ogród - zaczął swoją powolną rozbudowę. W pierwszej kolejności wybudowano tu jednopiętrowy budynek stowarzyszenia z lokalem na bar, który miał powstać w jego wnętrzu. W przeciągu kilkudziesięciu lat został on rozbudowany stając się chlubą stowarzyszenia i stanowiąc jeden z piękniejszych obiektów w przedwojennym Elblągu. Wraz z przebudową zaczęto także zagospodarowywać tereny zielone parku, jednocześnie powiększając go o kolejne. Odnowiono także alejki, urządzono fontannę w zachodniej części parku, ustawiono ławeczki, huśtawki oraz oświetlenie. Do dyspozycji odwiedzających przygotowano różne gry, zabawy krążkiem, który łapały damy. Dla melomanów organizowano koncerty plenerowe
W takim stanie Casino Garten przetrwał aż do 1936 roku, kiedy zieleniec stał się własnością miasta, a sale reprezentacyjnego budynku resursy zostały otwarte dla wszystkich elblążan - To, co zostało z dawnego Casino-Garten to stary drzewostan, układ trawników pomiędzy alejkami oraz pomieszczenia obecnej lodziarni „Grota” – dodaje Brygida Gawron
A resursa została zniszczona podczas działań wojennych. Kiedy po II wojnie świtowej władze miejskie zaczęły zamieniać dawne nekropolie na parki, także ten teren został pod niego przystosowany. Wcześniej nazywany był od imienia Karola Świerczewskiego, dopiero później, na pamiątkę swej historii, czyli splantowania dawnych fos i wałów obronnych, na wzór Krakowa nazywany jest wdzięcznie parkiem Planty.
