Dziesięć mgnień ligowej jesieni. Olimpia Elbląg

Za nami już aż tyle spotkań? Ale szybko leci prawda, niczym kolejne odcinki „Mody na sukces”. Trochę już widzieliśmy, trochę już poznaliśmy na co stać nasze zespoły w tych, nie oszukujmy się, przeciętnych rozgrywkach, w których to jak mawia stara maksyma, każdy może wygrać z każdym. Dosłownie. Czy Olimpia Elbląg i Concordia sprawiły trochę niespodzianek kibicom? Czy na podstawie ich dorobku można cokolwiek wysnuć na przyszłość?

Wypada zacząć od Olimpii, która niespodziewanie jest na ligowym podium. Jeszcze przecież nie tak dawno klub borykał się z problemami organizacyjnymi, finansowymi, walczył o utrzymanie i nowy stadion. Wszystko udało się osiągnąć, oprócz obiektu na miarę poważnej piłki. Właśnie, czy tak zwana „poważna piłka” czytaj pierwsza liga jest na wyciągnięcie ręki? Czy droga do niej jest równie prosta jak niemieckie autostrady, czy kręta i z niespodziankami jak ta do Suchacza? Faktem jest to, że w Polskę poszedł sygnał, że Elbląg ma ambicje.

Po raz pierwszy od niepamiętnych czasów w klubie nie było rewolucji kadrowej. Mimo, że rozstano się z Piotrem Skokowskim, Bartoszem Broniarkiem, Krzysztofem Wierzbą czy innymi to trzon składu pozostał z poprzedniej rundy. Zatem argument w przypadku niepowodzeń, że zespół potrzebuje zgrania nie byłby zbyt dobry. Więc piłkarze poszli na łatwiznę i… prawie nie dali powodu by takie dyskusje prowadzić. Na inaugurację rozegrali średnie spotkanie z Pelikanem, który wg opinii ekspertów miał być jednym z tych, którzy będą najczęściej pokazywać plecy rywalom. A okazało się, że piękna malowana dziewczyna na koszulkach gości to było za mało na ambicję i solidność Olimpii. Remis. Trafia Anton Kołosow. Kto przypuszczał, że prawie "rodowity" Elblążanin rozpocznie znakomitą serię strzelecką.

Wygrana ze Zniczem, znów z kandydatem do awansu i jak zwykle Anton trafia. Jednak prawdziwy popis to wyjazd do Legionowa. Dwie bramki, 3 punkty. Rachunek prosty. Wszystko byłoby świetnie gdyby nie to, że gospodarze tej rywalizacji nie wykorzystali rzutu karnego. Podobno szczęście sprzyja lepszym. Chyba nie. Szczęście sprzyja tym co mają Aleksieja Rogaczowa. Szczególnie przy karnych.

Stalowa Wola to nie będzie jedno z ulubionych miejsc trenera Olega Raduszko. Olimpia znów tam przegrała. Dziwne spotkanie. Zagrał natomiast Rafał Leśniewski. Pierwszy od czasów Tomasza Chałasa (taki gość co w pierwszej lidze ładował hat tricka Dolcanowi, a teraz rozgrzał do czerwoności ławkę Pogoni) poważny zawodnik sprowadzony z innego klubu spoza miasta. Chłopak ma pojęcie o grze na tej pozycji, widać że pogłoski o tym, że aklimatyzuje się łatwo w klubie nie były przesadzone. Miał już trochę obycia w ekstraklasowym towarzystwie i w trudnych sytuacjach nie trzęsą mu się łydki, tylko stara się wybierać najlepszą opcję. Dowód? Bramka Kołsowa z Garbarnią.

Jak na ironię najlepsze wrażenie wywarł na mnie Olimpia Zambrów. Nie udało się jej ograć, co więcej to goście wyglądali jakby byli doświadczonym zespołem w tej lidze a nie beniaminkiem. Dlatego ogarnia mnie zdziwienie, gdy widzę, że są na 15 miejscu. Cóż, oni chcieli grać ładnie i wygrywać, ale z taklą grą to do Hiszpanii a nie drugiej ligi. Tu potrzebny jest spryt, siła, taktyka. Te słowa charakteryzują Olimpię. Dlatego mają od nowicjusza 7 punktów więcej.

Po wygranej znów porażka. Tym razem na wyjeździe. Ten mecz z Wigrami mógł wyglądać zupełnie inaczej. Gdyby Jacek Czerniewski wybijał a nie podawał do bramkarza. Potem już poszło. Gospodarze wykorzystali swoje okazje i pokazali, że na biegunie zimna o punkty jest trudno. Ten mecz pokazał, że w tej lidze spotkania są do siebie podobne. Przypominają rozpoczęcie walki dwóch bokserów. Ten, który pierwszy zada cios najprawdopodobniej wygra. Skuteczność to słowo klucz. Tego nie można odmówić Olimpii. Stwarza niekoniecznie dużo sytuacji jednak potrafi je wykorzystać. Oto najprostsza definicja słownikowa „3 punktów” w lidze. Przykład? Siarka i Pogoń Siedlce. Bramka Olega Ichima po stałym fragmencie ustawiła spotkanie. Goście atakowali, mieli przewagę, górowali w groźnych akcjach pod bramką. I co? Nie wykorzystali swoich sytuacji to dostali drugiego dzwona. Irytujące, prawda? Chwała Olimpii, że wkurza swoich rywali precyzją w ataku i solidną defensywą.  W Siedlcach było 3-1, ale pamiętajmy, że gospodarze mieli kilka znakomitych okazji do zdobycia bramek. Jednak mimo tego zagrali fatalnie w obronie, co wykorzystał Ichim oraz Kamil Kopycki. Fajna wygrana.

W derbach z Concordią Elbląg mimo pogody Olimpia znów zagrała podobnie jednak z tą różnicą, że sytuacji nie wykorzystała. Dlatego był remis.

W składzie nie ma niespodzianek. Głównymi postaciami są Aleksiej Rogaczow, Tomasz Lewandowski, Oleg Ichim, który jest chyba w najlepszej formie od momentu transferu do klubu. Mimo wąskiej kadry na ławce jest Kamil Piotrowski, który jak wchodzi to daje sporo pozytywnego zespołowi. Postępy zrobił Adam Skierkowski, a Rafał Pietrewicz jak będzie dalej tak prezentował się na boisku to dostrzeże go lepszy klub.

Dlaczego tyle bramek strzela Kołosow, dlaczego są lepsze rezultaty, dlaczego pomocnicy przyzwoicie sobie radzą? Odpowiedź jest oczywista. Kamil Graczyk jest w formie. Asystuje, strzela, rozgrywa. Chyba razem z Kopyckim są w najlepszej dyspozycji w karierze. Kopycki to już nie ten zawodnik, którego atutem  jest tylko szybkość. Potrafi podać, dobrze się ustawia na boisku, a zaangażowanie to jego drugie imię.

W Olimpii jest jakiś pomysł. Jednak trzeba dalej trenować, ponieważ druga liga to rozgrywki, w których każdy może wygrać z każdym. Najważniejsze to dalej skupiać się na walce o utrzymanie. Różnica pomiędzy zespołami jest nieduża. Potrzebna jest systematyczność w następnych spotkaniach. Obrona znów jest najlepsza w lidze. Chyba można powiedzieć, że to jest autorski zespół Olega Raduszko. 

II liga wschodnia - sezon 2013/2014 - aktualna tabela, wyniki, terminarz