Stowarzyszenie Eurofamilia z Elbląga, przy wsparciu finansowym Urzędu Miasta w Elblągu, wydało kolejny tom poetycki Tomasza Walczaka, zatytułowany „Drzazgi w myśli”. Podczas wieczoru autorskiego będzie można usłyszeć wiersze z tej książki, ale także najnowsze, jeszcze nie publikowane w wykonaniu autora.
W poetycki świat Tomasza Walczaka, zabierze słuchaczy także inny poeta i bard – Ireneusz Pietroń, który do tekstów Walczaka skomponował muzykę. Tak więc spotkanie pod znakiem pióra i gitary zapowiada się wyjątkowo ciekawie.
W ramach doskonale znanego i popularnego cyklu - Elbląska Scena Literacka, realizowanego przez Teatr im. Aleksandra Sewruka w Elblągu od roku 1999, spotkania autorskie, koncerty poezji śpiewanej, warsztaty literackie. Tym razem promocja najnowszej książki, pomysłodawcy - Tomasza Walczaka. Gospodynią wieczoru będzie dla odmiany - Hanna Motyka - Kierownik Literacki Teatru.
„Drzazgi w myśli” Tomasza Walczaka to liryczny zapis mentalnej podróży człowieka, który swój egzystencjalny niepokój osadza na osi odwiecznego pragnienia miłości. Myślę tu o miłości, jako jedynej drodze do pełnego poznania drugiego człowieka, a tym samym do przezwyciężenia uczucia własnego wyobcowania i zaspokojenia tęsknoty za zespoleniem, bliskością.
Czytając „Drzazgi w myśli”, stajemy się świadkami rozliczenia, jakiego poeta dokonuje z cierpieniem, obserwujemy, jak zmaga się z ustaleniem kształtu własnej duszy, dokonuje rachunku sumienia. Na początku poetyckiego monologu Tomek zdaje się kontemplować kolejne „drzazgi myśli”, za które uważam wspomnienia chwil, miejsc, przedmiotów związanych z człowiekiem, który odszedł. Podmiot liryczny usuwa te mentalne igły powoli, rozważnie, jedną po drugiej. Zostają ślady, następuje czas zabliźniania. Wówczas poeta usiłuje uporać się ze wspomnieniami, próbuje odnaleźć się w nowej, poranionej formie myśli. Doświadczony, odrodzony, niemal zmartwychwstały do życia wyznaje: „w szarym płótnie dnia odnajdziemy / drobiazgi radosnego zapomnienia / z takich chwil się składamy”. Oto przykład uniwersalnej mądrości wywiedzionej z osobistego przeżywania.
Doświadczaniu życia towarzyszy także bunt przeciw obłudzie, zacofaniu, głupocie gwałcącej prawdę. W chaosie moralnej zawieruchy i doznanych krzywd poeta dąży do poznania tego, co słuszne, pragnie wybrać dobro, obronić własną godność, choćby za cenę udręczenia i samotności. Kwestię zmienności fortuny, wyroków boskich , czy triumfu przypadku pozostawia innym, dojrzewa do tego, by koleje losu przyjąć z pokorą. W finalnej części trzeciego cyklu napisze: „(...) wszystko co się dzieje jest unikalne / nawet jeśli pachnie powtarzalnością / we wszystkim należy dostrzec uśmiech Boga (...)”. To nie rezygnacja nakazuje podmiotowi lirycznemu ustąpić w dążeniu do zrozumienia świata i ludzi. Swój światopogląd i kondycję duszy zaczyna opierać na łagodnej akceptacji życia, z całym cierpieniem, jakie niesie. Postanawia zostać „kolekcjonerem chwil które warto zapamiętać”, chwil tym cenniejszych, im bardziej rzadkich.
Poezja Tomka ma charakter osobisty, to w dużej mierze podana w kunsztownej formie, ujmująca metaforyką liryka wyznania. Poeta nie jest jednak skupiony wyłącznie na sobie. Często podejmuje tematykę zdarzeń, którymi żyje najbliższe otoczenie, a czasem cały świat. W wielu wierszach znajdziemy również ton refleksyjny, bowiem na bazie osobistego doświadczenia Tomek formułuje wnioski uniwersalne, mające – jak dla mnie – wymiar sentencji, filozoficznego przesłania. Cytowanie wybranych fragmentów w tym miejscu mija się z celem, bo zubożyłoby ich sens o treści wnoszone kontekstem całych utworów. Ponadto mogłoby stanowić nazbyt nachalną sugestię, odbierającą przyszłemu czytelnikowi przyjemność odkrywania tego, co sam uzna za wartościowe.
Elbląska Scena Literacka – 9 czerwca – godz. 17:00, wieczór autorski i promocja tomu poetyckiego Tomasza Walczaka pt. „Drzazgi w myśli”. Teatr im. Aleksandra Sewruka w Elblągu – Mała Scena. Wstęp wolny.
Katarzyna Kruszewska
Poezja jest -albo przypuszczamy,.że jest !. Ten drugi wariant to iluzja Autora,który pragnie zostać poetą. I tylko w tej płaszczyznie możemy rozmawiać o prezentowanych tekstach. One tylko pragną być poetyckie.