Ciężka praca dziennikarza, czyli sonda uliczna uczniów V LO

Choć dookoła jesień i liście opadają z drzew, ścieląc się gęstym kobiercem u nóg przechodniów, w Zespole Szkół Ekonomicznych i Ogólnokształcących nadal wiosna. Z racji tego, że od września w budynku przy ulicy Bema 50 funkcjonują dwie szkoły, dzieje się tam naprawdę bardzo wiele. Całkiem niedawno obie szkoły wróciły z obozu integracyjnego, po czym ostro wzięły się do pracy i to pracy związanej z dziennikarstwem. Technikum Ekonomiczne rozpoczęło realizację międzynarodowego projektu edukacyjnego "T.I.M.E. - Tools and Information: thru Media to Education" - w ramach comeniusowego programu "Uczenie się przez całe życie", którego celem jest wyzwolenie aktywności dziennikarskiej uczniów, a dziennikarska klasa V Liceum Ogólnokształcącego brała udział w niecodziennej lekcji.

W ramach warsztatów dziennikarskich, po kilku lekcjach teorii i niewielkich wprawkach pisarskich, uczniowie klasy IIb wyposażeni w mikrofony, notesy, ołówki i aparaty wyruszyli w teren przeprowadzić sondaż uliczny. Celem sondażu, poza dostarczeniem nam okazji, byśmy poczuli się jak prawdziwi dziennikarze, było zbadanie wiedzy elblążan na temat tego, co dzieje się w oświacie i sprawdzenie, na ile orientują się oni w lokalnej polityce.  Prawdę mówiąc, było to bardzo pouczające doświadczenie. Dopiero teraz zdaliśmy sobie sprawę z tego, że dziennikarzem być, to wcale nie taki lekki kawałek chleba. Oglądając w telewizji lub na YouTube sondy uliczne odnosiliśmy wrażenie, że to musi być niesamowita frajda - móc chodzić po mieście, zagadywać ludzi, przedstawiać się jako dziennikarze, którzy chcą poznać opinię mieszkańców na dany temat. Jakież było nasze zdziwienie, gdy okazało się, że przede wszystkim paraliżuje nas strach, czy może swoisty rodzaj tremy, bo to przecież głupio tak zaczepiać obcych ludzi na środku ulicy. Jednak chodząc w dwu lub trzyosobowych zespołach udało nam się przełamać początkowe onieśmielenie, ale najgorsze było przed nami. Jak się okazało, przechodnie wyglądają na wiele milszych, gdy się ich jedynie mija. W momencie, gdy zakłóca się ich prywatność, czar pryska. W jednej chwili okazuje się, że każdy strasznie się gdzieś spieszy, nawet pani z wózkiem, czy pan, spokojnie spacerujący dotychczas z pieskiem. Z reguły na dziesięć zagadniętych osób jedna, może dwie zgadzały się na to, by poświęcić nam kilka chwil swego życia. Większość z zaczepionych osób nie pozwalała się nawet przedstawić i wyjaśnić o co chodzi, najczęściej padało krótkie „Nie!” lub „Niczego nie kupuję”. Swoją drogą handel uliczny, akwizytorstwo i żebranina zrobiły wiele złego nam wszystkim. Ludzie poirytowani faktem, że wciąż ktoś ich zaczepia stali się nieufni, bojaźliwi, a nawet agresywni.

Inną sprawą jest fakt, że przechodnie wpadają w popłoch na widok kamery, aparatu czy mikrofonu. Dziwne. Żyjemy w XXI wieku, wieku zdominowanym przez elektronikę, media i wszechobecny internet, ale nadal myśl o pokazaniu się w jakimkolwiek medium nas paraliżuje. Wydaje się, że ludzie boją się też konsekwencji swoich wypowiedzi. Wielu z nich chciało z nami rozmawiać, ale podać swego nazwiska lub wyrazić zgodę na zrobienie zdjęcia? „Ooo, co to, to nie!”

Wyniki sondy raczej nas nie zaskoczyły. Potwierdziły raczej to, że elblążanie, którzy mają dzieci w wieku szkolnym są dość dobrze poinformowani o zmianach, jakie zachodzą w lokalnej oświacie; a ci, którzy dzieci nie mają raczej nie interesują się ze szkolnictwem. 10% respondentów nie wiedziało nawet, że szkoły borykają się z problemem niżu demograficznego. Ale wyniki sondażu oraz to, co należy teraz z nimi zrobić, jak je zestawić, przeanalizować i omówić, to materiał na zupełnie inną opowieść o niełatwej pracy dziennikarzy. Póki co, cieszymy się, że dane nam było poczuć się jak zawodowi dziennikarze i uświadomić sobie, że praca ta nie zawsze jest lekka i przyjemna, a droga do tego, by być dobrym w tym zawodzie jest długa i wymaga nie tylko trudu i zaangażowania, ale sprytu i daru przekonywania oraz wysokiego wyczucia taktu i zachowań etycznych. A jeszcze bardziej cieszymy się z tego, ze wcale nas to nie zraziło, co więcej – zachęciło do stawiania sobie kolejnych wyzwań.

 

Klasa dziennikarska V LO w ZSEiO