Jutro (26 maja) - Boże Ciało. Bierzemy udział w nabożeństwach, idziemy w procesjach... ale czy robimy to świadomie? Czy znamy sens tego świeta? Czy potrafimy obchodzić je sami z siebie i sami dla siebie? Zdaniem księdza Andrzeja Kilanowskiego - chyba tak.
-Czy nie jest czasami tak, że w pewnym sensie "zaliczamy" to święto, że idziemy do kościoła, bo inni idą, ...że idziemy w procesji, bo inni też idą...
-...że ubieramy się ładnie, bo to wiosna i ludzie patrzą... ale mówiąc poważnie, to jest ten element dodany jak gdyby...
-...dobrze, ale co w takim razie ze świadomością tego święta? Czy ten dodany element czasami nie przeważa?
-No ale tak to już zawsze jest. Jeśli coś świętujemy, to staramy się też wyrazić jakoś na zewnątrz. Jeśli nie potrafi się tego zrobić dobrze, no to trudno, taka jest rzeczywistość. Ale nie narzekajmy na nas i na naszą świadomość. Myślę, że w ogóle od samego początku człowiek miał trudność, żeby zrozumieć: jak to możliwe, że Bóg zamyka się w kawałku chleba. Jeżeli popatrzymy na apostołów podczas ostatniej wieczerzy, weźmiemy Ewangelię i zaczniemy ją uważnie czytać, to co się okaże? Że nikt z nich nie miał świadomości tego, co się wydarzyło. Zastanawiali się kto będzie zdrajcą, co Jezus powiedział, jak będzie wyglądała pascha. A przecież wystarczyło potem kilkanaście dni, wniebowstąpienie Jezusa i to co będa potem robić pierwsi chrześcijanie, to będzie eucharystia. Łamanie chleba. Doszli do tej świadomości. Myślę, że i my dochodzimy do niej.
-Jakie znaczenie ma sama procesja Bożego Ciała?
-Mogę powiedzieć jako teolog. Chyba przeproszenia pana Jezusa... proszę sobie wyobrazić: w kościołach przez 12 wieków pan Jezus był przechowywany w tabernakulum, które wtedy nazywało się ostensorium. Tam hostia była zostawiana, żeby ją zanieść do chorego, jesli ktoś był umierający, albo jako wiatyk. I dopiero od 13 wieku zaczynamy adorować Jezusa. Uświadamiamy sobie ten wielki dar i cud. Potem, w 16. wieku, w konfrontacji z protestantami, którzy nie zawsze wierzyli w obecność Jezusa w eucharystii, zaczynamy im manifestować, że to jest nasza wiara. Dzisiaj istota procesji są 4 ołtarze, symbolizujące 4 strony świata. Przy każdym ołtarzu jest błogosławieństwo.
-Ksiądz zaznaczył, że mówi jako teolog. A jako wierny?
-Jako wierny? ...za mało modlę się do Pana Jezusa. Gdy odprawiam mszę, powinienem na dłużej uklęknąć i pomodlić się przed nim. Też chyba obok mnie przechodzi ta tajemnica... bo jeżeli On rzeczywiście istnieje, to powinniśmy często chodzić do kościoła...
-...po raz pierwszy słyszę z ust księdza stwierdzenie "jeżeli On rzeczywiście istnieje".
-Nie, nie. To nie tak. Proszę mnie nie łapać za słowa. Przecież odpowiadam teraz jako potencjalny wierny. Jestem księdzem, teologiem i sam zmagam się z tajemnicą wiary. Ale proszę też przyznać: jak to ogarnąć po ludzku? Mały kawałek białego chleba i Pan Bóg w nim zawarty. Ja wierzę, że tak jest. Ale to nie jest łatwe.
