"Agaton-Gagaton: jak pięknie być sobą", "Magda.doc", "Paulina.doc", "Kapelusz zawsze zdejmuję ostatni", czy też przez wielu uznawana za najważniejszą powieść "Wielkie ciężąrówki wyjeżdżają z morza" - to tylko niektóre z powieści Marty Fox, która 6 kwietnia, o 11.00 rozpocznie swoje autorskie spotkanie z czytelnikami w Bibliotece Elbląskiej.
-Czy to czasami nie jest tak, że jeździ Pani na takie spotkania poniekąd z chęcia wychwycenia jakiejs nowej osobowości, nowych cech charakteru, czy też nowych zachowań, które potem przypisuje Pani swoim nowym bohaterom?
-Ależ to właśnie dokładnie tak jest! Ale ja patrzę na wszystkich. Nie tylko na spotkaniach autorskich. Zawsze wszystkich wszędzie obserwuję. Patrzę na ludzi jak na potencjalny materiał literacki. Uzmysłowiłam to sobie niedawno, choć pewnie już od dłuższego czasu tak właśnie "traktowałam" ludzi. To doskonały rodzaj nauki o świecie, o życiu, o ludziach. No, a od czasu kiedy zaczęłam tę własną naukę wykorzystywać w celach zawodowych, to tym bardziej tak właśnie patrzę na ludzi.
-I co dają Pani takie obserwacje?
-Bardzo wiele. Zapamiętuję mnóstwo drobiazgów. Ale to wynika chyba z mojej natury. Kiedy wymyślam sobie jakąś postać to muszę jej nadać jakiś konkretny, zdecydowany rys. No i wówczas, gdzieś tam pod moimi powiekami zaczynają fruwać wszystkie charakterystyczne postacie, które gdzieś tam kiedyś sobie zapamiętała. Ich wygląd, uśmiechy, gesty, słowa, zachowania... t osię wszystko przydaje.
-Czyli nie wymaga Pani aby na spotkaniach byli wyłącznie Pani czytelnicy? Pani chce po prostu spotykać się z ludźmi?
-Dokładnie. Ja też przychjodzę na spotkania z ciekawości. Nie mam nic przeciwko jeśli ktoś nie przeczytał żadnej mojej książki. Oczywiście, najmilej jest kiedy się tacy czytelnicy zdarzają, którzy rozmawiają ze mną o przeczytanych książkach i o tym, jakie wywołały w nich emocje. Ale są też tacy ludzie, którzy przychodzą na mnie popatrzeć, albo posłuchać tego, co ja powiem. Ja jestem głęboko przekonana, że jeśli na sali jest 50 osób i wśród nich nie ma ani jednej osoby, która by wiedziała kim jest Marta Fox, to po takim spotkaniu będę miała 5 nowych czytelników. To jest dużo.
-Ale mówi Pani, że przede wszystkim lubi Pani obserwować i z tego czerpać jakieś inspiracje. Mogłaby Pani podać jakiś konkretny przykład?
-Był kiedyś na spotkaniu ze mną mały chłopczyk. Może miał z 8 lat? Przed spotkaniem, panie w bibliotece powiedziały mi, że ten chłopczyk zawsze przychodzi na wszystkie spotkania. On był wielce aktywnym rozmówcą i w pewnym momencie wstał i powiedział: "...Mam pomysł. Proszę napisać książkę o pierwszej miłości". Powiedziałam mu, że to świetny pomysł, ale dlaczego akurat o pierwszej? A on na to, że on jest właśnie zakochany, że to jest jego pierwsza miłość i stąd pomysł, żebym napisała książkę właśnie o JEGO pierwszej miłości. Wróciłam do domu i już na spokojnie zaczęłam analizować tę całą rozmowę. I tę scenę rozmowy z tym chłopcem wykorzystałam wiele lat później w jednej z moich książek. ja go ciągle pamiętam. Miał na imię Adaś. Nie pamiętam miasta, w którym to było, a jego pamiętam doskonale. Także... kto wie, co się wydarzy w Elblągu?
więcej na temat twórczości Marty Fox: www.martafox.pl
