A jednak Disco Polo żyje!

„Dobre czasy minęły bezpowrotnie. Kiedyś Boysów sprzedawaliśmy kilkaset tysięcy kaset, dziś 20-30 tys.”

Cezary Kulesza właściciel firmy fonograficznej Green Star.

Disco polo – gatunek muzyki popularnej, powstały w Polsce w latach 80. XX wieku. Pomysłodawcą nazwy (na początku lat 90. XX w.) był Sławomir Skręta, właściciel wytwórni płytowej Blue Star z Reguł koło Warszawy. Wcześniej używano zazwyczaj określenia "muzyka chodnikowa". Gatunek wywodzi się z muzyki ludowej, granej na weselach i zabawach przez specjalne zespoły z repertuarem piosenek ludowych i weselnych, przy czym zmianie uległy instrumenty: zamiast akustycznych – elektroniczne, a w latach 80. także elektroniczne klawiszowe. W pierwszej połowie lat 90. muzyka ta stała się zjawiskiem masowym, choć nieobecnym w mediach. Nagrywane poza oficjalnym obiegiem kasety i płyty kompaktowe osiągały ogromne nakłady. W połowie lat 90. disco polo znalazło miejsce w programach telewizyjnych (audycje m.in. w Telewizji Polsat). Przed wyborami prezydenckimi w 1995 roku zespoły disco polo angażowane były podczas kampanii wyborczej m.in. Aleksandra Kwaśniewskiego i Waldemara Pawlaka. Mniej więcej w 1998 nastąpił przesyt tej muzyki i gwałtowny spadek sprzedaży kaset i płyt CD disco polo o ok. połowę.

Disco polo spotykało się z ostrą krytyką ze strony zwolenników innych gatunków muzycznych, którzy zarzucali jej prymitywność muzyki, naiwność tekstów, niski poziom wykonawstwa i brak oryginalności (powielanie motywów i wzorów, czerpanych często z muzyki polskiej i zagranicznej lat 60. i 70. XX wieku). Krytyka ta nie wpływała jednak na popularność disco polo.

Równocześnie niektórzy znani wykonawcy starszego pokolenia wzięli udział w tworzeniu nurtu disco polo (np. Janusz Laskowski i Krzysztof Krawczyk). Do najpopularniejszych zespołów disco polo należały: Bayer Full (jego lider, Sławomir Świerzyński, kandydował w 1997 roku do Sejmu z listy PSL), Boys, Akcent, Milano, Toples, Top One i Shazza.

Gwiazdy muzyki disco polo nie sprzedają już  tak wiele płyt, nie ma już programów telewizyjnych, nie ma już straganów z kasetami artystów disco polo. Coś jednak zostało...  Nie prawda, że muzyka disco polo nie żyje, w Elblągu również jej nie brakuje... Wielu zarzeka się, że nie słucha takiej muzyki, a jednak. Teraz w okresie letnim widać to bardzo dobrze. Przykłady? Jest ich bardzo dużo:

Miałem okazje być ostatnio na wieczorze Karaoke organizowanym w ogródku Klepsydra w Elblągu. Oczywiście zabawa była przednia, ludzie śpiewali, a nawet tańczyli, tylko czemu najpopularniejszą, wybieraną piosenką przez gości było „Mydelko Fa”. Podobnie jest  w Krynicy Morskiej, Stegnie, Jantarze, jak nie disco polo, to Ich Troje.
Kolejny przykład... W każda środę na Bulwarze Zygmunta Augusta w restauracji Amdirał odbywają się wieczory taneczne - disco polo. Właściciel lokalu stwierdził, że taka muzyka jest grana specjalnie na życzenie klientów.

Te przykłady pokazują jak bardzo muzyka disco polo zakorzeniona jest w naszych umysłach. Disco polo zmieniło swoje oblicze. Muzyka zmodyfikowała się. Jak nazwać przebój zespołu Ivan i Delfin - Czarne Oczy? Na pewno nie poezją... To disco w najlepszym wydaniu. Na dodatek puszczane we wszystkich rozgłośniach radiowych. Nawet w lokalnym „rockowym” Radiu El. „Stare” disco polo nie miało takiej szansy, chociaż pamiętam program naszego elblaskiego radia, w krórym taka muzyka była promowana. Nie zmienia to faktu, że niemal we wszystkich radiostacjach komercyjnych i stacjach telewizyjnych, ta muzyka była bojkotowana.

Disco polo jest na pewno częścią naszej kultury. Ta muzyka rozwinęła się tak samo jak rozwiją się wszystkie społeczności na całej ziemi. Proste rytmy, banalne teksty zawsze będą w modzie i nie ważne czy mieszkamy w Elblągu, w Warszawie czy Zajączkowie. To ludzie decydują czego słuchają, dlatego uszanujmy drugie człowieka i jego wolne wybory, również muzyczne.

oprac: Encyklopedia wp.pl