Urodzę dziecko bezdzietnej parze, czyli cała prawda o surogatkach - posłuchaj!

W Internecie znajdziemy wiele ogłoszeń kobiet, które zgodzą się za pieniądze wynająć swój brzuch, by urodzić dziecko bezdzietnym parom. Anonse w sieci umieszczają też mężczyźni, którzy gotowi są zapłodnić kobietę lub sprzedać jej swoje nasienie. Skontaktowaliśmy się z tymi osobami, by sprawdzić jak łatwe jest dokonanie takich transakcji.

Jedna z mieszkanek południowej części Polski pisze, że chętnie wynajmie swój brzuch. W ogłoszeniu, do którego dostęp mają nawet niezalogowani użytkownicy pewnego forum, podaje swój numer telefonu i zaznacza, że decyzja o „transakcji” musi zostać podjęta szybko. – Mam możliwość pracy za granicą, więc muszą państwo być pewni swej decyzji na 100% - powiedziała nam w rozmowie telefonicznej surogatka, która urodziła dzieci innym parom już cztery razy. Kiedy mówimy, że chcielibyśmy sprawić, by nie wyjeżdżała do pracy, zaczynamy dyskutować o pieniądzach. – Za granicą mogę zarobić 1,5 tysiąca euro miesięcznie – powiedziała kobieta. Pytamy się, czy kwota dwudziestu tysięcy usatysfakcjonowałaby ją. – Ja nawet na dziesięć tysięcy się zgodzę – stwierdza.

Wysłaliśmy kilka maili do kobiet, które mogą zostać surogatkami. Jeden z nich wyróżnił się, bowiem „26-letnia blondynka bez nałogów” składa nam propozycję formy płatności. Chce, by 10% całej kwoty przekazać jej jeszcze przed zapłodnieniem. Kolejne 20% ma znaleźć się na jej koncie „po zapłodnieniu”, 40% po trzech miesiącach ciąży oraz 30% po oddaniu dziecka.

Zadzwoniliśmy też do mężczyzny, który również mieszka na południu kraju. Jak podaje w ogłoszeniu, jest szatynem, ma 180 cm wzrostu i waży 74 kg. Podczas piętnastominutowej rozmowy śmiało opowiada o procedurze zapładniania jak o sprzedaży jakiejś rzeczy. – Panuje takie przekonanie, że metoda naturalna jest o tyle lepsza, bo odbywa się to jak to jest w naturze. To co naturalne, jest lepsze – mówi nasz rozmówca. – Jakoś się tam umówimy. Musicie państwo zapewnić lokum. Dla mnie nie ma to większego znaczenia, gdzie się to odbędzie. Może to być jakiś motel, hotel czy nawet jakiś prywatny dom. Musi to być miejsce dyskretne. Zakładam, że będzie trzeba się spotkać kilka razy. Będzie lokum, państwo dzwonicie i ja przyjeżdżam, po to, żeby doszło do zapłodnienia.

Mężczyzna zapewnia nas też, że może zrobić badania, by potwierdzić, że jest w pełni zdrowy. Chciałby otrzymać 3,5 tysiąca złotych. Cena obejmuje kilka dojazdów do miejscowości klienta.

Jeden z mężczyzn, z którym również korespondowaliśmy, już w pierwszym mailu równie śmiało dzieli się swoimi doświadczeniami związanymi z zapładnianiem. Oto fragment jego listu: „Pomogłem trzem małżeństwom sposobem naturalnym. Małżonki ukryły sposób poczęcia, mężowie albo się tym nie interesowali, albo dowiedzieli się o inseminacji. Myślę, że ten jest najlepszy i najskuteczniejszy, ale rozumiem, że nie zawsze wchodzi w grę. Jestem otwarty także na inseminację”.

Co więc skłania bezdzietne pary do tego, by ich dziecko rodziła nieznana im osoba? Dlaczego nie korzystają z usług ośrodków adopcyjnych? Czy procedury adopcyjne rzeczywiście są tak żmudne i uciążliwe?

- Owszem, zdarza się, że niektóre pary muszą długo czekać na dziecko – przyznaje Barbara Dębicka-Szumielska, dyrektor Ośrodka Adopcyjno-Opiekuńczego w Elblągu. - Ale to wszystko jest konieczne, bo proces tworzenia nowej rodziny musi odbywać się pod okiem specjalistów, którzy posiadają odpowiednią wiedzę i umiejętności. W ośrodku adopcyjno - opiekuńczym przyszli rodzice są uczeni dlaczego, w jaki sposób i kiedy mówić dziecku, że jest adoptowane – wyjaśnia dyrektor Barbara Dębicka-Szumielska. - Konsekwencją wzrastania dziecka w świadomości, że jest przysposobione, jest pytanie o jego rodzinę pochodzeniową. W wielu państwach europejskich od wielu lat jawność adopcji wobec osób adoptowanych jest zjawiskiem uregulowanym prawem i przyjętym przez społeczeństwa, jako rzeczy oczywiste.

Czy rodzic, który zapłaci za swoje dziecko ma szansę opierać relacje z dzieckiem, cały proces wychowawczy na prawdzie? - Procedury kwalifikacji i szkolenie kandydatów na rodziców adopcyjnych trwają w naszym ośrodku około trzech miesięcy – informuje nasza rozmówczyni. - Czym innym jest już oczekiwanie na przedstawienie dziecka oczekującej parze. Mimo, iż w placówkach opiekuńczo - wychowawczych i w zawodowych rodzinach zastępczych jest wiele dzieci, to z uwagi na ich sytuację prawną i rodzinną nie można ich przysposobić. Tu jest już rola sądów rodzinnych.

Dyrektor zwraca również uwagę na to, że nie warto okłamywać dzieci i samych siebie. - Jak rodzice, którzy zapłacili za możliwość adoptowania dziecka, odpowiedzą mu na pytanie „skąd się wziąłem”, „czy mnie urodziłaś”? Jaką historię o jego pochodzeniu przedstawią dziecku? Prawdziwą czy opartą na kłamstwie?

Zapraszamy do wysłuchania fragmentu naszej rozmowy telefonicznej z mężczyzną, który opowiedział nam o metodach zapładniania. Głos w nagraniu został zmodyfikowany.