Bunt przeciw fali dewocyjnego nekrobiznesu

Waldemar Cichoń, twórca niebagatelnych i kontrowersyjnych rzeźb, był gospodarzem piątkowego wernisażu, pt: „Bliskie spotkanie II stopnia”. W jego atelier, przy jednej ze staromiejskich uliczek, goście podziwiali wcześniejsze i najnowsze dzieła artysty. Sam rzeźbiarz próbował odpowiedzieć na pytanie, czy w cywilizowanym kraju tolerować można szerzący się kult religii?

Waldemar Cichoń, absolwent Państwowej Szkoły Sztuk Plastycznych w Gdańsku i doktorant  gdańskiej ASP, to artysta niezależny, kontrowersyjny. Nie są mu obojętne sprawy ważne, ale to on decyduje, co jest ważne, przez co często zaskakuje i szokuje swoich odbiorców.

- Rzeźbię od zawsze, inspiruje mnie wszystko- życie, otoczenie. Jestem rzeźbiarzem, tworzę przede wszystkim dla siebie, każdy interpretuje moje rzeźby tak jak chce – podkreśla artysta.

Bezkompromisowe podejście do sztuki ma swe odzwierciedlenie w dziełach Cichonia. Pamiętną „kaczkę dziwaczkę”, czyli szklano-mocherową kaczkę szpitalną, wycofaną w 2006 roku z krakowskiej wystawy, uznano za prowokację polityczną. Prowokacyjny wydźwięk mają także najnowsze prace rzeźbiarza. Już sam tytuł wernisażu -„Bliskie spotkanie II stopnia”, zdradza niebagatelność prezentowanych dzieł.

- Sięgnąłem do języka badaczy obiektów pozaziemskich. W ich języku II stopień to informacja o tym, że obiekt jest niedaleko, a obserwator znajduje się pod jego bezpośrednim wpływem. Rzymska II dotyczy także relikwii drugorzędnych, drugiego stopnia. Te dwa aspekty przenikają się w tytułach moich prac – mówił Waldemar Cichoń.

Zarówno obiekt przedstawiający korki od wina eucharystycznego, w szklanym pojemniku (pt.: „C.E.II I.V.V.”), jak i drugi, przedstawiający sportowe atrybuty Karola Wojtyły, zamknięte w trzech ampułkach (pt.: „C.E. II V.S.V.”), są swoistą wizualizacją pytań stawianych przez Cichonia. Artysta zastanawia się, do jakiego stopnia przedmiot osobisty, lub przedmiot, który miał kiedykolwiek kontakt z osobą wyniesioną na ołtarze, może być rozpatrywany jako relikwia?

Rzeźbiarz określił relikwie, jako przejaw ludowego podejścia do wiary, formę zbliżoną do fetyszyzmu, do adoracji przedmiotów, podkreślając przy tym, że w historii kościoła nie zawsze znajdowały akceptację. Podkreśla ich intencjonalny charakter. Zdaniem Cichonia, przedstawione przedmioty, przez swoje prawdopodobieństwo nie są wyeliminowane z obiegu prawdziwych relikwii.

- W tych dwóch obiektach staram się ominąć wszelkie dewocjonalia, związane z makabrycznymi rzeczami, których nie akceptuję np. parcelacji szkieletu Popiełuszki. Czy w cywilizowanym kraju można tolerować takie makabryczne historie? Przeraża mnie powrót do ceremonii kultu relikwii, który wyrasta w Polsce w zastraszającym tempie – rozważał Waldemar Cichoń.

Wyjątkowość i niebanalnosć zgromadzonych w galerii prac, nie tylko tych najnowszych, podkreślali goście wystawy, licznie zgromadzeni w niewielkim atelier artysty.

-Tematyka prac ciekawa, nawiązująca do bieżących wydarzeń. Intrygujące rzeźby są komentarzem do tego, co się dzieje wokół, dają dużo do myślenia- mówiła jedna z uczestniczek wernisażu.

Wszystkie rzeźby Waldemara Cichonia znajdują się w ofercie bieżącej. Nie są tanie, ale chętnych do nabycia dzieł nie brakuje. Prace rzeźbiarza znajdują się zarówno w zbiorach prywatnych, jak i muzealnych oraz państwowych.

Artysta swą twórczością inspiruje i daje świadectwo, że nie tylko ludzie w pełni sprawni [Cichoń jest człowiekiem niewidomym - przyp. red.] mogą odnieść sukces.

JO