Nazywana kotylionem, kokarda narodowa to biało-czerwona rozeta przypinana do garderoby. Ten symbol patriotyzmu stosowany był w ważnych dla kraju momentach i noszony z dumą. Tym samym noszący ją manifestowali przynależność do narodu polskiego.
7 lutego 1831 r. Sejm podjął uchwałę w sprawie kokardy narodowej, wprowadzając kokardę biało-czerwoną. Był to pierwszy akt prawny, ustanawiający formalnie biel i czerwień barwami narodowymi Rzeczypospolitej oraz określający ich używanie. Początkowo barwę czerwoną umieszczono wewnątrz rozety, na białej kokardzie tworzącej jej margines. Biało-czerwone kokardy używane były m.in. przez powstańców polskich jako demonstracja patriotyczna.
Jak powinna wyglądać kokarda narodowa? Dziś kokarda , czyli kolista rozetka, złożona jest z czerwonej i białej wstążki. Według zasad średnica kokardy narodowej powinna wynosić od 4 do 6 cm. Ważne jest jednak, która wstążka jest w środku rozety, a która za zewnątrz.
Symbole Polski oraz zasady ich prezentowania określa ustawa z dnia 31 stycznia 1980 r. o godle, barwach i hymnie Rzeczypospolitej Polskiej oraz o pieczęciach państwowych. Kokarda narodowa, to miniatura flagi polskiej.
Wywodzi się ona z herbu piastowskiego, gdzie orzeł biały znajduje się na czerwonym polu. Biel polskiej flagi symbolizuje orła i jest na górze, a czerwień - barwa tarczy -znajduje się na dole. Analogicznie w rozecie biel symbolizująca orła powinna być w środku, a czerwień symbolizująca kolor tarczy powinna być tłem.
