Pracownik, który nie może stawić się do pracy ma obowiązek niezwłocznie poinformować o tym pracodawcę. Ponadto powinien określić przyczynę tej nieobecności, a także przewidywany okres swojej nieobecności. Zasady te reguluje par. 3 pkt 1 rozporządzenia ministra pracy i polityki społecznej z 15 maja 1996 roku.
Dowody usprawiedliwiające nieobecność w pracy:
Zaświadczenie od lekarza
Zgodnie z Par. 1-5 rozporządzeniem ministra pracy i polityki socjalnej z dnia 27 lipca 1999 roku pracownik, który usprawiedliwia swoją nieobecność w pracy chorobą musi przedstawić pracodawcy zaświadczenie lekarskie. Jest ono wydawane na druku ścisłego zarachowania ZUS ZLA przez upoważnionych lekarzy. Zważyć przy tym należy, iż lekarz wystawi takie zaświadczenie tylko po przeprowadzeniu badania lekarskiego.
Decyzja inspektora sanitarnego
Decyzja o odosobnieniu pracownika wydana przez właściwego państwowego inspektora sanitarnego. Decyzja ta musi być wydana zgodnie z przepisami o zwalczaniu chorób zakaźnych.
Oświadczenie pracownika dotyczące opieki nad dzieckiem
Pracownik może usprawiedliwić swoją nieobecność w pracy oświadczeniem, w którym wskazuje, iż musiał sprawować osobistą opiekę nad zdrowym dzieckiem do lat 8 z powodu nieprzewidzianego zamknięcia żłobka, przedszkola lub szkoły do której dziecko uczęszcza.
Wezwanie pracownika do osobistego wstawiennictwa
Pracownik może usprawiedliwiać swoją nieobecność w pracy przedkładając pracodawcy imienne
wezwanie do osobistego stawienia się, wystosowany przez organ właściwy w sprawach powszechnego obowiązku obrony, organ administracji rządowej lub samorządu terytorialnego, sąd, prokuraturę, policję lub organ prowadzący postępowanie w sprawach o wykroczenia – w charakterze strony lub świadka w postępowaniu prowadzonym przed tymi organami, zawierające adnotację potwierdzającą stawienie się pracownika na to wezwanie.
Oświadczenie o odbyciu podroży służbowej
Pracownik może także usprawiedliwić swoją nieobecność przedkładając pracodawcy oświadczenie potwierdzające odbycie podróży służbowej w godzinach nocnych, zakończonej w takim czasie, że do rozpoczęcia pracy nie upłynęło 8 godzin, w warunkach uniemożliwiających odpoczynek nocny.