W piątek 15 listopada o godz. 18.00 zapraszamy do Sali Audiowizualnej Biblioteki Elbląskiej na spotkanie z Wojciechem Góreckim – polskim reporterem i dziennikarzem, specjalizującym się w tematyce Kaukazu. Wstęp wolny.
Wojciech Górecki – historyk, dziennikarz, reporter. Wyśmienity znawca Kaukazu, który poznał od podszewki podczas swoich licznych podróży w różne jego regiony. Kaukaz – tygiel kultur, języków i narodów, region pełen konfliktów i napięć, niezwykle wielobarwny właśnie poprzez swoją różnorodność – to świat, który wciąga i fascynuje autora, czemu wyraz daje w swoich doskonałych reportażach. Autor zadebiutował w 1986 roku na łamach „Sztandaru Młodych”. Współpracował m.in. z „Gazetą Wyborczą”, „Życiem Warszawy”, „Rzeczpospolitą”, „Więzią”, „Res Publicą Nową” i „Tygodnikiem Powszechnym”. Członek zespołu redakcyjnego „Tygla Kultury”, stały współpracownik „Nowej Europy Wschodniej”. Autor książek: „Łódź przeżyła katharsis” (1998), „Planeta Kaukaz” (2002), „La terra del vello d'oro. Viaggi in Georgia” (2009), „Toast za przodków” (2010) oraz „Abchazja” (2013). Tłumaczony na język włoski, uhonorowany Nagrodą Giuseppe Mazzottiego. W latach 2002–2007 pierwszy sekretarz, a następnie radca w Ambasadzie RP w Baku. Był ekspertem misji UE badającej okoliczności wojny w Gruzji w 2008 roku. Pracuje w Ośrodku Studiów Wschodnich im. Marka Karpia. W 2011 roku był finalistą Nagrody im. Ryszarda Kapuścińskiego oraz został nominowany do nagrody Nike 2011. W roku 2013 za książkę „Abchazja” został laureatem Nagrody im. Beaty Pawlak.
Kaukaz wciąga, bo na małej powierzchni jest dużo wszystkiego. To dziesiątki narodów, języków, kultur i kultów (obok judaizmu, chrześcijaństwa w kilku obrządkach, islamu sunnickiego i szyickiego oraz buddyzmu, który wyznają Kałmucy). Można zgłębiać ten mikrokosmos latami – i życia nie starczy, żeby poznać go do końca. Równie nieokiełznany jest krajobraz. Góry z wiecznie ośnieżonymi pięciotysięcznikami oblewają dwa ciepłe morza, gaje palm i bambusów przechodzą po paruset kilometrach w stepy i półpustynie. (…) Ponieważ miejsca jest niewiele (a dodatkowo znaczną część powierzchni zajmują wysokie góry), relacje między narodami, klanami, wioskami, a nawet pojedynczymi ludźmi zawsze były tam gęste, intensywne, pełne napięcia – gorące albo lodowate, przyjacielskie albo wrogie i nienawistne. To świat skrajności, namiętnych emocji, górnego „ c”, świat bez półcieni i bez umiarkowanych temperatur. Świat nienawiści, sporów, konfliktów i wojen, ale też wielkoduszności, szczodrości, serca na dłoni. Oraz straceńczej odwagi, ułańskiej fantazji i niedzisiejszej godności i dumy. Wreszcie mitów, które zastępują światopogląd, marzeń branych za rzeczywistość i historii, która dominuje nad współczesnością./ Wojciech Górecki, „Abchazja”, Wyd. Czarne, Wołowiec 2013
Ola Buła