Podsumowujemy sezon 2012/2013 - Concordia Elbląg

 Sezon zakończony. Można powiedzieć, że nareszcie. Rozgrywki jednak nie obfitowały w spektakularne sukcesy naszych eksportowych zespołów. Cel jakim było utrzymanie na tym poziomie został osiągnięty przez obydwie ekipy.  Sprawdźmy jak wyglądał sezon wg poszczególnych miesięcy. Rozpoczynamy od Concordii Elbląg.

Prezentować będziemy mecze danego klubu w sezonie, analizować piłkarzy oraz wysuwać wnioski na następne rozgrywki. Na początek przebiegniemy się przez miesiące, w których występowała Concordia Elbląg.

Sierpień – debiut z pucharem

Na stadionie wyczuwało się atmosferę niecodziennego widowiska.  Concordia Elbląg, zespół, który wziął rzuconą przez ekipę z Działdowa rękawicę i przystąpił do drugiej ligi, miał rozegrać debiutanckie spotkanie. Przed meczem wręczono puchar za awans. Byłoby wszystko dobrze gdyby nie samobójcza bramka Szymona Sadowskiego w 90 minucie. To były jednak złe miłego początki. Przynajmniej w rundzie jesiennej. Po wywalczeniu w Siedlcach remisu piłkarze Adama Borosa zagrali ze Świtem Nowy Dwór Mazowiecki. Pokazali że ich najlepszym przyjacielem jest gra ofensywna. Kto by pomyślał, że potem Świt weźmie taki rewanż… Wtedy hat trick strzelił Łukasz Nadolny. Trochę zapędy ostudziła Wisła Płock wygrywając 3-0 jednak początek był dobry dla beniaminka.

Wrzesień – Wyjazdowy skalp

Concordia wystartowała nieźle, jednak apetyt rośnie w miarę jedzenia. W roli gospodarza zespół Adama Borosa podejmował po raz pierwszy poważną firmę. obyła Resovia. Efekt? Wygrana. Strzał Damiana Szuprytowskiego i 3 punkty. Wyjazd do Tarnobrzega i punkt. Z Garbarnią Kraków również remis. Ale najlepiej smakują wyjazdowe wygrane. W Tarnowie z Unią było 2-0. Beniaminek był w czubie tabeli drugiej ligi. Zdołał wygrać ze Zniczem Pruszków. Mógł wygrać z Radomiakiem, ale tam na trudnym terenie mimo, że prowadził to nie zdołał ograć miejscowych.  Zawodnicy grają bez presji, pokazują efektowną grę, zdobywają punkty.

Październik – Przyjeżdża telewizja

Dla beniaminka najważniejsze są zdobyte punkty w roli gospodarza. Więc spotkanie z Wigrami Suwałki było istotne. To był szalony mecz . Obydwa zespoły nie wykorzystały rzutów karnych. Akcja toczyła się w okolicach jednego i drugiego pola karnego. Jednak Concordia wygrała. Można był zauważyć, że w tej lidze już nikt nie lekceważy piłkarzy z Krakusa. Zastanawiano się o co walczy Concordia. Odpowiedź miały dać spotkania z Pelikanem Łowicz i Wisłą Puławy. Pokazały one, że to już jest trochę wyższa półka, ale przecież nikt nie oczekiwał, że zbierająca doświadczenie Concordia ogra ekipy walczące o awans. Po dwóch porażkach trzeba było wygrać ze Stalą Rzeszów. Stadion Miejski wówczas był areną zmagań piłkarzy, których śledziła kamera. To inicjatywa telewizji z Rzeszowa, która pokazywała te zawody. Gospodarze wygrali 2-1. Gdyby ktoś wtedy powiedział, że następna wygrana w roli gospodarza będzie dopiero w ostatniej kolejce rozgrywek wydawało by się to dziwne.

Listopad – Remisowe derby

To było wydarzenie rundy. Derby Elbląga. Olimpia Elbląg zremisowała 0-0 z Concordią Elbląg. Na trybunach tłumy. Na boisku ambicja i charakter jednak nie było tylko bramek. Concordia nadal była wyżej w tabeli drugiej ligi od rywala zza miedzy. Na zakończenie rundy zespół przegrał z Puszczą Niepołomice, wyraźnie ustępując rywalom, oraz z Motorem Lublin. Ale to nie wpłynęło na postrzeganie Concordii Elbląg. Zajęcie 10 pozycji i zdobycie 22 punktów to było znakomite osiągnięcie jak na taki klub. Przewaga 10 punktów nad strefą spadkową wydawała się ogromna. Jednak znajdujący się na 17 pozycji wówczas Świt Nowy Dwór Mazowiecki na koniec znalazł się przed Concordią zdobywając w rundzie rewanżowej 12 punktów więcej. To pokazuje klęskę beniaminka w rundzie wiosennej. W drużynie rundy wg dziennikarzy „Piłka Nożna”  było dwóch zawodników Mateusz Bogdanowicz i Hieronim Zoch. To było spore osiągnięcie.

Grudzień – Różnica poglądów

Wydawało się, że wszystko jest dobrze zorganizowane, że w rundzie wiosennej Concordia będzie zespołem środka tabeli drugiej ligi. A tu informacja z klubu, że Adam Boros nie jest już trenerem. Jak to, rezygnują z najlepszego w regionie fachowca? Tak lekką ręką? Może zadecydowała różnica poglądów? Tego nie wiadomo. Jednak zespół miał poprowadzić dotychczasowy asystent Przemysław Marusa i Krzysztof Machiński. To miała być tylko kosmetyczna zmiana, ponieważ trener Marusa znał sposób prowadzenia kadry oraz metody treningowe. Ale okazało się, że trenowanie na takim poziomie to już trudna sprawa.

Marzec – Fałszywe sparingi

Okres przygotowawczy w miarę przyzwoity. Owszem były mecze, w których Concordia grała słabo, jak z Olimpią 2004 Elbląg, ale kto by tam przywiązywał do tego wagę. Transfery robiły spory szum. Jakub Zabłocki, Łukasz Uszalewski to piłkarze znani w ligowej rywalizacji. Zabłocki strzelał jak na zawołanie jednak co z tego skoro mógł grać dopiero od kwietnia. Beniaminek wygrał z rezerwową Lechią Gdańsk i zremisował ze Stomilem Olsztyn. Jednak słowa piłkarzy, którzy mówili, że sparingi to co innego niż ligowe spotkania, pokazały swoją siłę kiedy wystartowała liga. Można było tłumaczyć się po przegranych spotkaniach. Ze Stalą Stalowa Wola tym, że to pierwsze spotkanie i murawa była kiepska. Potem z Wisłą Płock, która przecież walczy o awans. Widać było już wtedy, że Concordia odstawała.

Kwiecień – Wyjątek potwierdza regułę

Po remisie z Pogonią Siedlce wydawało się, że zespół zacznie zdobywać punkty. Jednak ta jaskółka wiosny nie przyniosła. W najważniejszym spotkaniu z Siarką Tarnobrzeg widać było wszystkie mankamenty ekipy beniaminka. Zawodnicy Przemysława Marusy i Krzysztofa Machińskiego nie potrafili stworzyć sytuacji bramkowych. Concordia nie strzeliła jeszcze żadnej bramki w rundzie wiosennej. Na wyjeździe podejmowała potem Garbarnię Kraków i nieoczekiwanie wygrała. Ale w Pruszkowie wszystko wróciło do normy. Pogrom.

Maj – Na kłopoty Małek

Beniaminek miał do rozegrania dwa mecze w roli gospodarza. Jednak nie zdobył punktów. Przegrał z Unią Tarnów i Radomiakiem, kiedy nowym trenerem był, nie mający doświadczenia w zawodzie, były piłkarz Zenon Małek. Wówczas w trzech wyjazdach zespół prezentował kolejne rekordy kompromitacji.  Największa to ze Świtem Nowy Dwór Mazowiecki. Wydawało się, że nie ma takiego trenera, co zmieniłby na lepsze Concordię Elbląg.

Czerwiec – Sukces Matza

Okazało się, że nie trzeba było daleko szukać. Dyrektor sportowy w klubie, trener młodzieżowców Arkadiusz Matz potrafił zrobić zespół z tych indywidualności. Ekipa zaczęła zdobywać bramki, prezentowała lepszy styl, widać było tą grę z rundy jesiennej. Concordia potrafiła zremisować z Puszczą Niepołomice, Resovią i wygrać z Motorem Lublin, co dało utrzymanie w drugiej lidze.