Spektakl o relacjach między matką a dzieckiem

O relacji między matką i synem oraz wpływie tej więzi na kształtowanie osobowości dziecka - traktuje spektakl „Noel Wspak” w wykonaniu Teatru Stajnia Pegaza z Sopotu. A już w czwartek, 28 maja o godz. 18:00 przedstawienie to zaprezentowane będzie w sali "U św. Ducha" w  Bibliotece Elbląskiej im. Cypriana Norwida. Bezpłatne wejściówki można odbierać na portierni głównej biblioteki elbląskiej oraz w Dziale Literatury dla Dorosłych przy ul. Zamkowej 1.

Przedstawienie wg. dramatu Matka Stanisława Ignacego Witkiewicza.
Scenariusz i reżyseria: Ewa Ignaczak,
obsada: Grzegorz Szlanga,
śpiewa: Marta Andrzejczyk

W spektaklu reżyserka skupia się na relacji matki i syna, podkreślając wpływ tej więzi na kształtowanie się osobowości dziecka. Matka, chcąc sprowokować swojego syna do twórczości, stwarza sama toksyczne, negatywne warunki w domu, aprobując wszelką perwersję i anomalię. Stan, w którym syn jest alfonsem i złodziejem świadczy dla niej o właściwym porządku rzeczy. Tylko warunki trudne, anormalne, są podłożem dla twórczości i niezwykłości. Tylko one są w stanie ukształtować jednostkę ponadprzeciętną. W spektaklu widzimy także drugą stronę - jak Leon sobie radzi z mitologią matki, jak się przeciw niej buntuje, a jednocześnie jak bardzo potrzebuje końcowej aprobaty matki - dla swojego życia i dzieła. Pojęcie "negatywu" zaczerpnięte z fotografii stało się podstawową zasadą spektaklu - zarówno w kolorystyce, jak i sposobie przedstawienia tematu. Matka jest tak naprawdę negatywem matki. Z definicji wynika, że matka powinna być czuła, opiekuńcza, starać się ułatwiać swojemu dziecku to, co trudne. Matka w spektaklu Noel Wspak, a także u Witkacego jest odwrotnością tych założeń.

Stajnia Pegaza

Teatr rozpoczął swoją działalność w 1981 roku przy Państwowych Szkołach Budownictwa w Gdańsku. Jego założycielką i reżyserem w ciągu całej, na razie 23-letniej, działalności jest Ewa Ignaczak. Stajnia Pegaza zainaugurowała swoje istnienie premierą spektaklu wg poezji Jalu Kurka. Potem powstały następne spektakle: Koniec świata K. I. Gałczyńskiego, Bal w operze J. Tuwima, Corrida wg E. Jewtuszenki, Myjdodziur K. I. Czukowskiego oraz Hiob. Rok 1987 jest rokiem przełomowym dla teatru, kiedy to przenosi się do Młodzieżowego Domu Kultury w Sopocie i rozpoczyna pracę studyjną, która umożliwia wypracowanie charakterystycznego dla Stajni Pegaza warsztatu aktorskiego oraz formuły spektakli. Ewa Ignaczak sięga zazwyczaj po arcydzieła literatury, autorów takich jak: Dostojewski, Mann, Grass, Kafka, Lagerkvist, ale traktuje je jedynie jako inspirację. Podczas długiej pracy koncepcyjnej, w którą zaangażowani są także aktorzy, rodzą się spektakle skupione, "gęste", esencjonalne. Spektakle, które zmuszają widza do myślenia i nie pozostawiają obojętnym. W taki sposób powstał m. in. Bobok wg F. Dostojewskiego, Kicz wg Karła P. Lagerkvista czy Oskar-zm wg Blaszanego bębenka G. Grassa, za który zespół dostał Grand Prix na Łódzkich Spotkaniach Teatralnych w 1998 roku.

Na przedstawienie zapraszają Oddział Stowarzyszenia Bibliotekarzy Polskich w Elblągu oraz Biblioteka Elbląska im. Cypriana Norwida. Zadanie dofinansowane ze środków Urzędu Miejskiego w Elblągu.