Ciekawi elblążanie – Paweł Dampc

Gra na instrumentach klawiszowych w zespole De Mono. W Elblągu zdobywał pierwsze sceniczne doświadczenia. Mieszka w Poznaniu, ale zdarza się, że więcej czasu spędza w Warszawie. Ogląda TVN24, słucha Stinga, ceni sobie Lady Gagę. Lubi też gotować i interesuje się hazardem. 

Z Pawłem Dampcem spotkaliśmy się 3 listopada, w dniu jego czterdziestych urodzin. Muzyk był wtedy w Elblągu. Elblążanin na co dzień mieszka w Poznaniu, razem ze swoją żoną Antoniną Choroszy, która jest aktorką. W Warszawie wynajmuje z kolei mieszkanie, bo, jak mówi, praca często wymaga od niego pobytu w stolicy. Paweł Dampc od kilku lat gra na instrumentach klawiszowych w zespole De Mono. Współpracuje też z niektórymi teatrami, poznańskim kabaretem „Afera”.

Antek Rokicki:- Jak zaczęła się Twoja przygoda z muzyką?

Paweł Dampc:- Zanim pojawiła się prawdziwa pasja, zaczęła się nauka w szkole muzycznej. Najpierw podstawówka, gdzie uczyłem się gry na skrzypcach, później szkoła II stopnia, gdzie miałem do czynienia z trzema instrumentami: altówką, gitarą i kontrabasem. Ale trzeba przyznać, że interesowały mnie wtedy całkiem inne rzeczy takie jak piłka nożna, koszykówka… Potem poszedłem do I LO i będąc członkiem MDK-u założyłem z przyjaciółmi „Zabawę w ludzi”. Był to zespół poezji śpiewanej. Graliśmy co jakiś czas koncerty, braliśmy też udział w konkursach… W szkole bywało wtedy różnie, nie wiedziałem czym chciałbym się zajmować w dorosłym życiu. Postawiłem na muzykę. Pamiętam dobrze, kiedy graliśmy koncert w teatrze, był on biletowany i cała sala była zapełniona!

- Jak nawiązałeś współpracę z De Mono?

- Nie było to zbyt skomplikowane. W roku 2005 z zespołu odeszło dwóch muzyków. Mój przyjaciel Jacek Piskorz, który jest producentem muzycznym, polecił mnie wtedy Andrzejowi Krzywemu. Andrzej zadzwonił i tak się zaczęło.

- Nad jakimi projektami obecnie pracujecie?

- Już zaczęliśmy przygotowania do koncertu sylwestrowego. Wystąpimy w koncercie telewizyjnym, więc jest to ważne. Pracujemy też nad nową płytą. Znajdą się na niej polskie hity lat sześćdziesiątych i siedemdziesiątych w wersjach reggae. Wśród piosenek pojawią się m.in. utwory Niemena, 2+1, Niebiesko-Czarnych. Mam nadzieję, że płyta trafi do sklepów jesienią.

- Co robisz w wolnym czasie?

- Bardzo lubię oglądać TVN24, jestem wręcz uzależniony od tej stacji (śmiech). Słucham jej jak radia.

- A jakich artystów słuchasz najczęściej?

- Donalda Tuska (śmiech). A tak na poważnie, to lubię Stinga, Erica Claptona, Pata Metheny, Muse, Radiohead. Zdarza się też, że słucham Michaela Jacksona, Lady Gagę, Britney Spears – czyli muzyczne superprodukcje. Można się od nich tylko uczyć. Polskiej muzyki za dużo nie słucham, ale, moim zdaniem, jedną z lepszych piosenek ostatnich lat jest kawałek Blue Cafe „Czas nie będzie czekał”.

- Wróćmy do czasu wolnego. Na oficjalnej stronie De Mono znalazłem informację, że lubisz m.in. hazard, gotowanie. Powiedz coś o tym.

- W czasie wolnym gram w tenisa i w piłkę nożną. Obie dyscypliny śledzę też w telewizji. Od 20 lat jestem zdeklarowanym fanem Manchester United. Mam koszulki, spodenki, dresy, plecaki, a nawet talerzyk i szcztućce z ich logo. Z tym hazardem to trochę przesadziłem. Lubię grać, ale nie na poważne pieniądze. W ogóle uwielbiam się zakładać o różne rzeczy. Ile ludności ma Pakistan, kto najbardziej spóźni się na próbę i takie tam… Ze znajomymi często obstawiam mecze. A gotowanie? Ostatnio będąc na diecie, prawie nic nie jadłem, więc pogotować sobie nie mogłem (uśmiech).

- Jak często odwiedzasz Elbląg?

- Wizyt jest mniej niż kiedyś, bo moi rodzice już nie żyją. Dawniej przyjeżdżałem na święta i wakacje. Ostatnio byłem w Elblągu w czerwcu. Były to Dni Elbląga, na których wystąpiłem z zespołem. Przyznam, że organizacja tej imprezy zrobiła na nas wrażenie. Mało jest tak dobrych imprez. Przyszło bardzo dużo ludzi, co dało nam dodatkowego kopa. Elbląska publiczność zapadnie nam w pamięć na bardzo długo, mam nadzieję, że z wzajemnością!

- Jakie są Twoje pierwsze wspomnienia, kiedy myślisz o spędzonej tutaj młodości?

- Mam kilka obrazów. Wspominam liczne próby zespołu, moje przedszkole, podstawówkę, liceum, pochody pierwszomajowe. Często wracam myślami do czasów Gierka, a więc wszelkie „dobra” takie jak pomarańcze, banany, szynki (uśmiech). To były dobre czasy. Wspominam też kino „Syrena” i filmy w nim obejrzane: „E.T.” czy „Wejście smoka”.

- Jak Elbląg zmienia się w Twoich oczach?

- Kiedyś mówiło się, że to brzydkie miasto. Wynikało to przede wszystkim z dziwnej zabudowy, specyficznej architektury Elbląga. Nigdy mi to jednak zbytnio nie przeszkadzało… Widzę, że miasto się zmienia, rozwija. Ale jest jeszcze wiele niezagospodarowanych terenów takich jak Park Dolinka, czy basen przy ul. Spacerowej. Znajduje się tam przecież amfiteatr, który, o ile wiem, w ogóle nie jest wykorzystywany. Sądzę, że coś powinno się z tym miejscem zrobić, trochę je obudzić. Bardzo podoba mi się Stare Miasto. Jest co prawda „nieskończone”, ale powoli się rozwija. Z racji licznych koncertów sporo jeżdżę po całej Polsce, w wielu miejscach, bywam wielokrotnie i obserwuję zmiany, jakie w nich zachodzą w ostatnich latach. Cieszę się, że moje rodzinne miasto nie jest na marginesie tych zmian i że z każdym przyjazdem odkrywam coś nowego.

***
"Ciekawi elblążanie" to cykl artykułów na Info.elblag.pl
Co tydzień w niedzielę prezentujemy ciekawe osoby, które były lub są związane z naszym miastem.