Nagrody za teatralne role roku są przyznawane w Elblągu od 2001 roku. Początkowo były to nagrody pieniężne, ale po trzech latach laureaci zaczęli otrzymywać również statuetki "Aleksandra". Nawiązują one do postaci Aleksandra Sewruka. To z jego inicjatywy usamodzielniła się elbląska scena teatralna.
Najważniejszą dla aktorów statuetkę przyznają widzowie. W marcu na info.elblag.pl rozpocznie się głosowanie, za pośrednictwem którego elblążanie będą mogli typować najpopularniejszego aktora lub aktorkę. Aby ułatwić wybór, przedstawimy wszystkich aktorów naszego teatru, którzy brali udział w spektaklach podlegających ocenie.
Piotr Szejn jest absolwentem Akademii Teatralnej im. Aleksandra Zelwerowicza w Warszawie, Wydział Sztuki Lalkarskiej w Białymstoku. Od marca 2014 roku jest w zespole Teatru im. Aleksandra Sewruka w Elblągu. Znany m.in. z roli Kleanta w "Skąpcu" - Moliera, w reż. Konrada Szachnowskiego i Stracha na wróble w „Czarnoksiężniku z krainy Oz” L. Franka Bauma, w reż. Mateusza Przyłęckiego.
Większość ludzi mimowolnie wierzy w przesądy i ma swoje rytuały. Czy ma Pan jakieś swoje szczególne zwyczaje przed wejściem na scenę?
Zwyczajów jako takich nie mam, ale mam jakieś swoje myśli, ruchy, mam takie charakterystyczności, które są tak jakby moje. Trudno mi samemu to określić, bo to pewnie inni dostrzegają. Ja nie do końca to kontroluję, ale jakieś procedury swoje mam. Jednak nie pocieram rąk, nie podskakuje i na pewno nie robię trzech obrotów. W przesądy wierzę tak umiarkowanie, a tak naprawdę coraz mniej. Kiedyś wierzyłem i wynikało to z jakiejś naiwności, albo chęci wierzenia, bo świat się wydawał inny niż teraz.
Odczuwa Pan stres związany z premierą sztuki? Jak sobie Pan z nim radzi?
Zawsze odczuwam stres. Radzę sobie z nim dosyć normalnie, staram się o nim nie myśleć. Mamy takie sytuacje, kiedy idziemy na egzamin, albo gdy spotykamy się pierwszy raz z osobą, którą się interesujemy, to takim chwilom stres towarzyszy zawsze. Tego się nikt nie oduczy i tak samo jest z premierą. Jest stres, jest zdenerwowanie, bo trzeba sobie z czymś poradzić, trzeba coś zrobić jak najlepiej. Jest to na pewno taki motywacyjny, kreatywny stres.
Teatr to aktorzy, aktorzy to role. Jaki jest Pana sposób na naukę swojego tekstu?
Biorę egzemplarz, otwieram go i się uczę, tak zwyczajnie. Lubię uczyć się, przyswajać tekst na scenie z partnerem. Wolę taką sytuację, która wynika z pracy, niż taką czysto domową, kiedy człowiek musi usiąść i się uczyć.
Miał Pan jakoś wpadkę, śmieszną sytuację na scenie podczas spektaklu?
Zdarzały się tekstowe i takie wynikające psikusów kolegów. Jednak udało zawsze się z nich wybrnąć, bo publiczność nie wie czy tak miało być czy nie, wiemy to tylko my - aktorzy i ludzie wewnątrz. Inne sytuacje to takie skłaniające się w kierunku klapy, czyli coś co totalnie nie wychodzi. Jeśli mowa w wpadkach, to myślę o sytuacjach, które są dla nas jakiś ekstremum, a dla widza niekoniecznie są zauważalne.
Czy jest jakaś rola, której Pan by nie zagrał?
Myślę, że jest. Nie zagrałbym gdyby nie pozwolił mi na to warsztat, albo po prostu nie chciałbym grać jakiejś roli, albo byłyby jakieś warunki, niesprzyjające okoliczności, przez które bym się tej roli nie podjął.
Pana pasją są motocykle. Szykuje się Pan już do nadchodzącego sezonu, czy może jeździ Pan też w zimę?
Miałem takie marzenie, żeby jeździć w zimę, ale wiele rzeczy mi to uniemożliwiało. Jeśli chodzi o przyszły sezon to jestem już powoli przygotowany i czekam na takie pierwsze, poważne objawy słoneczne i można wyruszać. Jestem typem, który lubi podróżować, więc wolę plener niż miasto. Co roku z przyjacielem robimy sobie męski kilkudniowy wypad motocyklowy, tak, aby się na chwilę odciąć, pobyć sobie w jakiś ciekawych miejscach, blisko przyrody.
Mówi Pan o sobie, że jest pozytywnym człowiekiem. Jak pan sobie radzi, ze złym humorem?
Myślę, że często sobie nie radzę. Jeżeli mam zły humor, to mam go widocznie z jakiegoś powodu i nie staram się zapominać o tym, tylko staram się rozwiązać to źródło, które powoduje, że czuję się źle. Generalnie żyję z tym i przyjmuję do swojej wiadomości, że dzisiaj jest ten nie mój dzień i nie staram się tego zmienić na siłę.
Z Piotrem Szejnem rozmawiały
Kamila Jabłonowska i Oliwia Junik
Jak ja lubię Pana role!!!