Okno życia - relikt przeszłości, czy szansa na lepsze życie?

Tak zwane okno życia to miejsce, gdzie matka, lub ktokolwiek z rodziny, anonimowo,  może zostawić niechcianego noworodka, w otwieranej z zewnątrz ogrzewanej niszy. Po chwili uruchamia się alarm, dzięki czemu dziecko jest szybko zabierane. Niemowlakiem zajmują się odpowiednie służby, a następnie dziecko może trafić do adopcji.

W Polsce istnieje ok. 50 okien życia. Najczęściej prowadzą je siostry zakonne. Według szacunków, uratowano w nich ponad 40 noworodków. Nigdy nie wzbudziły debaty publicznej.  Do czasu. Po wypowiedzi Marii Herczog, węgierskiej socjolożki i członka Komitetu Praw Dziecka przy ONZ, że tego typu działalność łamie prawo dziecka do poznania swoich rodziców i środowiska rodzinnego, rozpoczęła się dyskusja czy nie warto ich likwidować. Prośba Komitetu, w najbliższych dniach,  ma zostać skierowana do Parlamentu Europejskiego.

W Europie okna  życia nie od dziś budzą kontrowersje. Ich działalność kwestionują już Niemcy. Tamtejsza Rada Etyki pyta również co z prawami ojca, jeśli matka oddaje dziecko bez jego wiedzy? I, czy okna życia nie sugerują kobiecie pozornie prostego rozwiązania.

W Estonii w ogóle nie planuje się otwarcia okien życia. Wyjaśnia się to zmianą światopoglądową, gdzie w nowoczesnym, liberalnym społeczeństwie rodziny i stosowne instytucje potrafią sprawić, że dziecko rodzone bez ślubu, nie jest hańbą, ale świadomym wyborem człowieka.

W Elblągu, formalnie nie działa okno życia. Niechciane dzieci pozostawiane są w szpitalach. Jeszcze w zeszłym roku siostry Klaryski, z klasztoru przy ul. Bema, wyraziły chęć współpracy przy stworzeniu okna z elbląskim Stowarzyszeniem Inicjatyw Rodzinnych, które w tej sprawie wystąpiło nawet do biskupa elbląskiego. „Wierzymy, że nawet jedna ocalona, maleńka istota jest warta takiego zaangażowania. Mamy nadzieję, że „Okna Życia” powstanie również u nas” – czytamy na stronie stowarzyszenia.

Czy z Polski znikną okna życia, w których matki mogą zostawiać swoje nowo narodzone dzieci?  W tej sprawie głos zaczynają zabierać wszystkie środowiska w Polsce. "Stanowczo lepiej jest pozostawić dziecko w miejscu do tego przeznaczonym, jakim jest okno życia, niż porzucić je na ulicy, pod mostem czy w lesie. Jeśli nie ma lepszej alternatywy dla niechcianych dzieci, lepiej nie kwestionować zasadności czegoś, co im pomaga” – pisze rzecznik Praw Dziecka, Marek Michalak.

Głośno w te sprawie protestuje Kościół – Mam nadzieję, że do likwidacji okien nie dojdzie – mówi ksiądz Dariusz, wikariusz w jednej z dużych parafii w Elblągu. – Zgodnie z nauką Kościoła prawa do poznania biologicznej matki, czy ojca nie można stawiać ponad prawem do życia, które jest wartością fundamentalną – mówi duchowny.

Elblążanie zapytani o zdanie w powyższym temacie w większości przychylnie wypowiadają się o działalności okien życia. Na elbląskich ulicach padały również pytania o poziom świadomości polskiego społeczeństwa i podejście do ciągle drażliwych kwestii coraz większego laicyzmu i liberalizmu wśród Polaków - Może gdyby w kraju zracjonalizowano możliwość adopcji, a przede wszystkim - położono większy nacisk na edukację seksualną i społeczną młodych ludzi, już od szkoły podstawowej, problem likwidacji okien życia byłby nam obcy, bo tych okien by po prostu nie było? – zastanawia się 33-letnia Grażyna Frąckowiak – Jednak w czasach, gdy pomiędzy darem życia, a plastykową reklamówką w której to Życie wyrzuca się na śmietnik, można postawić znak równości, okno życia, pozostaje chyba najlepszą alternatywą – mówi elblążanka.