Jak się dostaje Aleksandra? Rozmowa z Mirosławem Siedlerem

Które role mijającego sezonu zasługują na szczególne wyróżnienie? Za co przyznawana jest statuetka Aleksandra? I jaki prywatnie jest Dyrektor elbląskiego Teatru? Na te i inne pytania w przeddzień obchodów Międzynarodowego Święta Teatru, odpowiada  Mirosław Siedler, dyrektor Teatru im. Aleksandra Sewruka w Elblągu.

Kto zasiada w Kapitule przyznającej statuetkę Aleksander 2009 w kategorii Najlepsza Rola Męska i Najlepsza Rola Kobieca?

Dziennikarze i recenzenci elbląskich mediów, uczestniczący przez cały rok w spektaklach premierowych. Przewodniczącą Kapituły jest pani Izabela  Seredocha.

Jakie kryteria są brane przez Kapitułę pod uwagę przy wyborze laureatów?

Pytanie należałoby skierować do Kapituły...ale tak poważnie. Trudno oceniać jakość przygotowanych ról, bo czym je zmierzyć? Ocena spektaklu teatralnego, a także poszczególnych jego elementów jest zawsze subiektywna. Zależy od gustu oceniającego. ..,a z gustem się nie dyskutuje. Natomiast osoby zasiadające w Kapitule, reprezentujące odmienne gusta, mogą przekonywać się nawzajem co do słuszności swoich twierdzeń i ocen zarówno dotyczących
spektaklu jak i ról stworzonych przez elbląskich aktorów. Tak też czyni Kapituła. Omawia na swoim posiedzeniu wszystkie spektakle premierowe oraz premierowe role i dokonuje wyboru. Nie zawsze jest to wybór, z którym się zgadzam ale przecież z gustem się nie dyskutuje.

Które role minionego roku, Pana zdaniem, wymagały największego zaangażowania i  wysiłku warsztatowego? Które role należy docenić?

Należy doceniać te role, które przynoszą nową wartość, pokazują rozwój  aktora, jego pracę nad sobą i nad przygotowywanym spektaklem, a konkretnie nad rolą. Niezwykle trudno powiedzieć, które role wymagały największego wysiłku i zaangażowania. Proces twórczy każdego aktora, tak jak i każdego artysty, wygląda inaczej. Niekiedy otrzymujemy genialny efekt sceniczny w postaci wspaniałej, żywej postaci, który to efekt nie kosztował aktora zbyt wiele wysiłku. I nie jest to źle. Ale może również być odwrotnie. Mizerny kształt scenicznej postaci został okupiony przez aktora tytaniczną praca i gigantycznym wysiłkiem. I to jest niedobrze. To sygnał ostrzegawczy dla
aktora, reżysera a szczególnie dla dyrektora artystycznego.

Obserwując decyzje kapituły z ubiegłych lat można dojść do wniosku, że statuetka Aleksandra jest przyznawana raczej aktorom dojrzałym, tym którzy posiadają szeroki wachlarz ról w swoim repertuarze. Czy tak jest w istocie?

Tak nie jest w istocie albowiem, o ile dobrze pamiętam, statuetki Aleksandra za najlepsze role otrzymali również Marta Masłowska i Tomasz Muszyński, a są to przecież młodzi aktorzy. Nagrodę Aleksandra za najlepszą rolę tworzyłem z myślą o jakości ról przygotowywanych przez aktorów Teatru im. A. Sewruka a nie o stażu pracy. Każdy aktor etatowy Teatru im. A. Sewruka może otrzymać taką nagrodę, bez względu na wiek. Wszystko w rękach Kapituły.

Ten rok zaczął się ambitnie. „ Aż do bólu” i „Mein Kampf” to spektakle, które z pewnością pozwoliły aktorom obnażyć ich umiejętności. Czego jeszcze możemy się spodziewać w tym roku na deskach Teatru im. Aleksandra Sewruka?

Może nie tyle obnażyć umiejętności co pokazać szerszy od znanego nam zakres (wachlarz) swych umiejętności aktorskich (wartsztatowych). Oba spektakle dają takie możliwości aktorom. Zaprezentowania swoich umiejętności i talentu, bo to przecież utalentowani ludzie. A do końca sezonu (czyli do czerwca 2009) mamy zaplanowane jeszcze dwie premiery :"Szatana z 7 klasy" wg Kornela Makuszyńskiego i spektakl muzyczny oparty na piosenkach Wojciecha Młynarskiego pod roboczym tytułem "Róbmy swoje". W kwietniu zrealizujemy kolejną 8. Elbląską Wiosnę Teatralną i 3. Międzynarodowy Festiwal Jednego Autora. W maju zapraszamy na spektakle z naszego repertuaru. www.teatr.elblag.pl, A od połowy lipca do połowy sierpnia po raz czwarty wyruszymy na Warmię i Mazury by prezentować w miastach naszego województwa spektakle w ramach 4. Warmińsko - Mazurskich Spotkań z Teatrem na Wodzie.

Jak wygląda dzień Mirosława Siedlera?

Jest bardzo krótki, poprzez to, że jest wypełniony intensywną pracą wydaje się, że te 10 godzin pracy mija w błyskawicznym tempie.

A jak wygląda dzień dyrektora, aktora, reżysera?

Każdy jest inny. Dyrektor ma wiele obowiązków przede wszystkim związanych ze scenami, z działalnością twórczą. To Dyrektor Artystyczny. A Dyrektor Naczelny zobowiązany jest inicjować i nadzorować dosłownie wszystko co dzieje się w Teatrze. Poczynając od drobnych działań organizacyjnych poprzez sprawy kadrowe, remontowe, finansowe, a kończąc na strategii rozwoju teatru. Albo odwrotnie. Trochę żartuję. Pełniąc funkcję Dyrektora Naczelnego i Artystycznego Teatru zobowiązany jestem prowadzić wszystkie działania związane z szeroko rozumianą działalnością zarówno artystyczną jak i organizacyjną instytucji kultury samorządu województwa warmińsko - mazurskiego. Aktor ...zaczyna próbę o godzinie 10:00 albo 18:00. Próba trwa 4 godziny. Wcześniej aktor przygotowuje się do prób pracując w domu nad tekstem sztuki. Wiele czasu mija nim nastąpi to co jest najprzyjemniejsze - spotkanie z publicznością. Reżyser ma dzień bardzo podobny do tego aktorskiego dnia z tą różnicą, że przygotowuje się do realizacji całego spektaklu, a nie tylko jednej roli. Musi ogarnąć kształt całego spektaklu, jego konstrukcję, poprowadzić wszystkich aktorów, we współpracy ze scenografem doprowadzić do jak najciekawszego spójnego ze spektakle efektu scenicznego.

Jest Pan laureatem Aleksandra w kategorii: Najpopularniejszy aktor. Co sprawia, że elbląski aktor teatralny jest bardziej lub mniej zauważany przez widzów. Czy decyduje o tym ilość granych ról?

Przepraszam za tę drobną poprawkę ale jestem również laureatem Aleksandra w kategorii Najlepsza rola męska. Ale to na marginesie. A jakie są obserwacje elbląskiej publiczności i jej oceny...najlepiej spytać publiczność. Może to być jedna wyrazista rola w miejsce wielu nijakich i to już może wystarczyć by być zauważonym przez publiczność.

Trudno pominąć fakt, że jest Pan również czynnym reżyserem. Czy możemy się spodziewać w ciągu pana kadencji autorskich reżyserii?

Tego nie wiem.

Czy znajduje Pan czas na inny rodzaj kultury niż teatr?

Jest go niewiele. Faktycznie najwięcej czasu zajmuje teatr i to nie tylko elbląska scena ale również inne teatry w kraju, których spektakle oglądam. Lubię kino...i nie powiem, że lubię dobre kino, bo często premiery kinowe są jedną wielką niespodzianką. Na książkę nie ma już czasu, a często siły.
Książka jest bardziej czasochłonna i wymagająca skupienia.

Gdzie w Elblągu można Pana spotkać? Czy ma Pan swoje ulubione miejsca? I nie pytam, o Teatr.

Wiele jest takich miejsc. Bażantarnia ( może przydałby się zagospodarować ten przepiękny las bardziej) , Stare Miasto (właściwie zupełnie nowe miasto, zachwyca swoim współczesnym odbudowanym i odtwarzanym wizerunkiem, coraz piękniejszym).

Czym ma Pan może jakieś zainteresowania nie związane z teatrem?

Tak, ale dziś jeszcze zostawiam sobie sferę prywatności. Niech to będzie tylko moje i moich bliskich.