Podstrony / Sławomir W. Malinowski

„Sławomir Malinowski. Witam Państwa i zapraszam na Dziennik Telewizyjny.” Tymi słowami Sławomir Malinowski zaczynał prowadzenie głównego wydania dziennika w programie pierwszym TVP. Zanim do tego doszło musiał pokonać długą drogę...

Choć jest elblążaninem (ur. 08.06.1957r.) to pochodzi z Warszawy, gdzie mieszkał przez pierwsze lata swojego życia. Później przeprowadził się wraz z rodziną do Trójmiasta, ale ostatecznie osiedlił się w Elblągu. To właśnie tu uczęszczał do jednej z najlepszych niegdyś szkół w mieście – Technikum Mechanicznego. Wtedy też rozwinął współpracę z pismami ogólnopolskimi: „Światem Młodych” (cykl: „W kręgu polskiej nauki”) i „Na przełaj” (cykl: „UFO raz jeszcze”). Za te publikacje, m.in. otrzymał Drugą Nagrodę Klubu Dziennikarzy Naukowych Stowarzyszenia Dziennikarzy RP.

Jego zamiłowanie do dziennikarstwa sprawiło, że po ukończeniu szkoły średniej dostał się na Wydział Dziennikarstwa i Nauk Politycznych Uniwersytetu Warszawskiego. Po pięciu latach opuszczał mury uczelni już jako magister dziennikarstwa.

Dziennikarstwo było i jest nadal jego życiową pasją. Wraz z wiekiem i zdobywanym doświadczeniem obejmował coraz to nowe funkcje i podejmował współpracę z coraz to nowymi redakcjami. W tygodniku „Czas”, który został zlikwidowany w stanie wojennym, ukazywał się cykl artykułów popularno-naukowych jego autorstwa „Bezdroża Wielkiej Ciszy”. Artykuły te były cytowane w „The Voice of America” (Głosie Ameryki). W „Polityce” specjalizował się w tematyce popularno-naukowej: eksploracji przestrzeni kosmicznej i onkologii. W opublikowanym we „Wprost” w 1999 roku artykule „Egzamin z onkologii” obnażył słabości kształcenia polskich studentów medycyny w zakresie rozpoznawania wczesnych objawów i leczenia nowotworów, czym wywołał burzę, w pozytywnym tego słowa znaczeniu, w środowisku akademickim. Tekst wpłynął na przyspieszenie prac związanych z uwzględnieniem tej specjalizacji w programach nauczania wielu polskich uczelni medycznych, w których dotychczas albo go w ogóle nie było lub istniał w stopniu dalekim od dostatecznego.

W kwietniu 1981 roku rozpoczął pracę w Rozgłośni Regionalnej Polskiego Radia w Gdańsku, gdzie współtworzył jedne z najbardziej lubianych i słuchanych audycji, ot np. „Morskie opowieści”. Prowadził także, już w Warszawie, tak znane audycje jak: „Lato z Radiem”, „Zapraszamy do Trójki”, „Poranne Sygnały”, „Muzyka Nocą”. Po czterech latach radiowej przygody przeszedł do gdańskiego ośrodka TVP, gdzie pracował na stanowisku starszego redaktora. Tu także współtworzył (z Bohdanem Sienkiewiczem i Michałem Dąbrowskim) najchętniej oglądane programy: „Latającego Holendra” i „Dookoła Świata”. Jego głos w filmach podróżniczych z tamtego okresu pojawia się na antenie do dzisiaj.

W 1987 roku stawił czoła nowemu wyzwaniu – pracy w Gdańskim Wydawnictwie Prasowym. Dwa lata później Telewizja Polska zaproponowała mu pracę w stolicy, w Dyrekcji Programów Informacyjnych przy Placu Powstańców Warszawy. Propozycję oczywiście przyjął. Został prezenterem dzienników ogólnopolskich, reporterem oraz autorem programów informacyjnych TVP. Rozpoczął prowadzenie głównych wydań dziennika w okresie Okrągłego Stołu i tworzenia rządu Tadeusza Mazowieckiego. Przygotowywał także wiele programów popularno-naukowych, które realizował przy ścisłej współpracy z NASA (Amerykańską Agencją Aeronautyki i Badania Przestrzeni Kosmicznej). W 1991 roku poszedł na bezpłatny urlop. Do pracy przy Placu Powstańców Warszawy już nie wrócił.

Po odejściu z telewizji założył własną firmę; Agencję Wydawniczo-Reklamową „Leader” (od listopada 2002 roku „Leader Film” - www.leaderfilm.pl). Zajął się produkcją filmów reklamowych, oświatowych, popularno-naukowych. Stale realizuje filmy dla TVP.

W latach dziewięćdziesiątych napisał dwie książki: „Wolne miasto Elbląg” (o tematyce społeczno-politycznej) oraz „Republika koleżków” (zbiór reportaży, który podczas wyborów samorządowych w 1994 roku doprowadził do zmiany władz w elbląskim ratuszu).

W roku 1994 został przewodniczącym Rady Miejskiej w Elblągu. Niewątpliwym sukcesem elbląskiego samorządu było zlikwidowanie olbrzymiego, wielomiliardowego długu miasta, rozpoczęcie wielu inwestycji w tym między innymi: kontynuacja budowy drugiej nitki ulicy Płk. Dąbka, przebudowa ulicy I-go Maja i innych. Przed zakończeniem kadencji otrzymał medal 750-lecia Nadania Praw Miejskich Elblągowi.

Już jako niezależny producent stworzył pierwsze w Polsce filmy o profilaktyce nowotworowej i tematyce tanatologicznej. Za realizację filmu oświatowego „Wyjście z cienia” otrzymał medal 40-lecia Gdańskiej Akademii Medycznej. Były też inne odznaczenia: Brązowy Krzyż Zasługi, honorowa odznaka „Przyjaciół harcerstwa”, Srebrny Medal za Zasługi dla Pożarnictwa.

Sławomir Malinowski od kilku lat współpracuje z Centrum Archeologii Śródziemnomorskiej Polskiej Akademii Nauk. W efekcie spełnił swe marzenie: zrealizowanie filmu o pracy polskich archeologów w Egipcie. Na przełomie lat 2001-2002 wybrał się z ekipą filmową do Sakkary, gdzie nakręcił film o odkryciu niezwykłego grobowca wezyra Merem-nebefa sprzed ponad 4 tys. lat - „Zapomniana nekropolia” (www.leaderfilm.pl/zapomniananekropola/). W roku 2003 ponownie wybrał się do Egiptu, skąd przywiózł materiały na kolejne filmy. Niebawem zostaną ukończone prace nad jednym z nich, obrazem „W cieniu Nefertuma”.

Publikował i publikuje w tak renomowanych pismach jak: „Polityka”, „Wprost”, „Wiedza i Życie”, „National Geographic”, „Gazeta Wyborcza”, „Tydzień Polski” (wydawany w Wielkiej Brytanii). Obecnie, kolejną kadencję z ramienia Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji, jest członkiem Rady Nadzorczej Radia Olsztyn S.A. Wykłada także dziennikarstwo na Uniwersytecie Warmińsko-Mazurskim, gdzie równocześnie się doktoryzuje.

Fascynuje go Starożytny Egipt. Dzięki wyprawom do Afryki został uznany za specjalistę w dziedzinie archeologii. Nawet szef polsko-egipskiej misji w Sakkarze, prof. Karol Myśliwiec podejrzewał go o ukończenie studiów archeologicznych. Jego drugą pasją pozostała eksploracja kosmosu. Jest właścicielem bodajże największego w Europie zbioru autografów astronautów, w tym pierwszego człowieka na księżycu Neila Armstronga.